Reisverhaal «Mythisch, mystiek en mistig Halong Bay»
Honderd dagen rijst (2013-2014)
|
Vietnam
|
3 Reacties
08 Maart 2014
-
Laatste Aanpassing 10 Maart 2014
Ik twijfelde of ik de trip ging ondernemen. Mijn vrees voor kou en regen had me iets te lang in het zuiden van Vietnam gehouden. Veel tijd in Hanoi had ik niet. Vond ik. Volgens de reisoperator in mijn hotel had ik voldoende tijd om zowel Halong Bay, Sapa als Hanoi te bezoeken. Met de code van mijn VISA in te tikken was alles in een vingerknip geregeld. Mijn ondernemingszin om honderd bureautjes af te lopen, programma's en prijzen te vergelijken verdween als sneeuw voor de zon na een korte nachtrust op de trein. Deze keer liet ik me leiden. Door een groep en een gids.
Hoef ik nog te vertellen hoe een georganiseerde trip start? Ik denk het niet. Gelukkig speelde Hui, de gids van dienst, er gretig op in als alle gasten waren opgepikt.
"Jullie genoten nu van het eerste deel van ons programma", grapte hij, "een gratis old city tour." Krijgen deze gidsen een speciale opleiding in flauwe toeristengrapjes?
Maar Hui viel best mee. Hij sprak voortreffelijk Engels, drong zich niet teveel op en ja, ook hij moest de irritante Canadees ondergaan. Daarvoor wordt hij betaald. Hopelijk kreeg hij ook een opleiding 'korte metten maken met praatjesmakers'.
"Ik dacht dat het allemaal snobs gingen zijn", opende de Zweedse Frida - de Abbagrapjes volgden spontaan - het gesprek. Zij en haar vriendin Molin waren jonge backpackers eerste klasse. Ze trokken jaar na jaar de wereld rond, sliepen in 5 USD dorms, terwijl ik wat je krijgt voor 20 USD al basis genoeg vind. Door de luxueuze kant van deze cruise had ik even hetzelfde gevreesd. Uiteindelijk bleek dat veel reizigers extra reisbudget gebruiken om de cruise op een aangename manier te maken en niet op één of andere partyboot te belanden.
Onze tafel, met de Zweedse meisjes, een Taiwanese en twee oudere Australische vrienden, werd de luidruchtigste, de gezelligste - of dacht iedereen dat over zijn gezelschap - ook al was het Taiwanese meisje die ook alleen reisde behoorlijk stil. We begrepen elkaar en vonden troost bij elkaar. Niet alleen om de Canadees aan te pakken, ook om ons gedeeld lot om deze prachtige kalkstenen rotsen in de regen en mist te bezoeken.
"Het heeft toch ook iets hé", zuchtte de een na de ander, "mythisch, een sprookjeswereld, een filmdecor." We werden meesters in het verzinnen van ophemelende beschrijvingen. Ik vond het vooral cynisch hoe we tai chi konden volgen in de vroege ochtend op het sun deck, hoe er in het programma beach and swimming was opgenomen... Hui maakte alweer de nodige grapjes. Een grapje was nodig nadat we meer dan vierhonderd trappen hadden beklommen voor a view. No view today!!
Hoe dan ook, de natuur had een mystiek effect op ons. De verschillende dimensies rotsen lagen verborgen achter een mistgordijn dat begon te wemelen als we er te lang naar keken. We voelden ons vanaf onze grote boot nietige mensjes. Zouden toeristen bij strakblauwe lucht dezelfde ervaring hebben of zouden ze na een paar rotsen zich gewoon op een ligbed op het sun deck installeren?
Fotoalbums van locatie «Halong Bay»
