Reisverhaal «Oaxaca, wondermooie stad»
Mexico 2016
|
Mexico
|
2 Reacties
23 Juli 2016
-
Laatste Aanpassing 07 Januari 2017
Als deze berg eten een Mexicaans ontbijt is, kan je mij zo meteen naar buiten rollen. Ik verorber met smaak twee van de drie molletes mexicanos. Eentje prop ik nog half naar binnen. De halve pistoletbroodjes zijn overdadig belegd met ham, chorizo en kaas. Te zout en te vet naar mijn smaak, maar het kwaad is geschied. Ik schep er overvloedig pico de gallo op en verwacht dat de pittige tomatensalsa een illusie van luchtigheid opwekt. Ik sta er stevig op en zou het niet erg vinden als de trekpleisters mijlenver uit elkaar liggen. Ik zoek op de stadskaart in het schaakbordpatroon van straten waar de zócalo en de verschillende bezienswaardigheden liggen. Oaxaca is zo een van die steden waar je heen wil zonder dat je goed weet waarom. Ik hoop dat deze stad mijn cultuurzucht en souvenirhonger kan inlossen.
Met een kerk en museum op elke hoek van de straat ademt Oaxaca cultuur uit. Ik adem gretig in. De zandkleurige Santo Domingo de Gúzman met mooi gesculpteerde façade en blauwwitte mozaïeken op de koepels bepaalt het stadsbeeld. Voor de kerk pronkt een rechtlijnig patroon van groenblauwe, stekelige agaves. Binnen in de kerk is het wel al goud wat blinkt. Het barokke interieur krijgt zijn overdadige glans door meer dan zestigduizend velletjes bladgoud van 23,5 karaat. Dan laat ik me liever overweldigen door de statige buitenkant en door de schoonheid van het aanpalende Museo de las Culturas de Oaxaca. In het voormalige klooster loop je onder de hoge kruisgewelven langs een tijdelijke fototentoonstelling en de oude bibliotheek de monumentale binnentrap op. Op de eerste verdieping wandel je in de kleine kloostercellen door de geschiedenis van de regionale cultuur. Toch zie je het grootste kunstwerk pas als je een blik werpt door de kloosterramen. De botanische tuin wemelt van tinten groen van zoveel soorten tropische bomen, cactussen en agaves. De bergen die Oaxaca omsluiten, maken het plaatje af.
Eind juli strijkt de Guelaguetza neer in en rond Oaxaca. Het jaarlijkse festival brengt de folklore van de inheemse volkeren naar de stad. Vele honderden jaren geleden ontstond dit feest als een ritueel voor de goden, vandaag is het een kleurrijk spektakel. De zeven grootste indianenstammen uit de streek showen hun traditionele kledij in optochten door de stad. Her en der staan er podia waar ze muziek en dans tonen. Voor de grotere evenementen moet je tickets bemachtigen. Voor de festiviteiten zijn de typische ambachten uit de omgeving op allerlei markten over de stad verspreid. Mijn souveniralarmbel gaat af.
Eerst nog wat cultuur. Alhoewel. De zócalo zit weggestoken onder marktkraampjes en tentzeilen van de verkopers. De barokke voorgevel van de kathedraal steekt er amper bovenuit. Op een podium ernaast geeft een rapster een niet zo katholieke performance. De gebouwen die het centrale plein omzomen zitten verscholen. Mijn aandacht is verstoord, mijn blik afgeleid naar de koopwaar. Ik struin rond op de drukke markt. Dat is toch ook cultuur! Toch geef ik nog niet toe en trek terug richting hoofdstraat. Voor een optocht met orkest en danseressen met kleurige, zwaaiende jurken de Alcalá verspert, duik ik het MACO binnen. Het Museo de Arte Contemporáneo stelt in een stijlvolle, koloniale woning een moderne collectie tentoon. De strakke galerijen liggen rond verschillende patio's. Op de witte muren komen de nauwelijks bewaarde muurschilderingen mooi uit.
In het Museo Rufino Tamayo geniet ik van een collectie beeldjes pre-Spaanse kunst. Meneer Tamayo was zelf kunstschilder die zich liet inspireren door het indiaanse Mexico. De beeldjes die hier staan, behoorden tot zijn privé-collectie. Hij wou ze beschermen tegen de illegale kunsthandel. Daarvan zijn ze gered, nu alleen nog opletten dat ik geen glazen kast verbrijzel om aan zo'n beeldje te geraken. Mijn beeldjesfrustratie rispt op. In mijn achterhoofd leeft het idee dat ik met een mooi beeldje naar huis zal keren. Dit lijkt het laatste te zijn wat je hier kan kopen. Ik begin te vermoeden dat de beelden niet mogen nagemaakt worden. Als dat niet klopt, raad ik de eerste de beste aan om een winkel in beeldjes te starten. Hier! Nu! Ik wil een beeldje!
Op mijn laatste wandeling door de stad laat ik me leiden door kerkkoepels in allerlei kleuren en formaten. Wanneer ik denk dat ik nu wel voldoende hoeken en kanten van de stad heb gezien, bots ik op een groot plein met een basiliek om u tegen te zeggen. De Basílica de Nuestra Señora de la Soledad heeft niet alleen een gigantische wit met rode koepel en twee kleine koepels met blauw-geel-groene mozaïektegeltjes, ze heeft ook die typische barokke façade. Van op een afstandje houd ik het reilen en zeilen in de gaten. Op een berrie torsen een aantal mannen en vrouwen een Mariabeeld. Ze komen uit de basiliek en dragen het aan de overkant van het plein een andere kerkgebouw binnen. Een vrouw draagt een offerblok. Het lijkt op een mini-processie. Ofwel zit ik naar een toevallige verhuis te kijken. Ik heb er het raden naar.
Dan is het tijd voor de strooptocht. Ik kocht hier en daar al wat moois. Geglazuurd terracotta aardewerk. Verfijnd beschilderde houten kolibries. Nu maak ik de verkopers in El Mercado 20 de Noviembre gelukkig. Op de grote overdekte markt verkopen ze vooral eetwaar. Eten hoef ik niet. Het zijn de souvenirs die mijn honger moeten stillen. Daarvan zijn er ook genoeg. Rieten mandjes, kettingen van houten kralen, tasjes met handgemaakte poppetjes op... Ik struikel bijna over mijn winkeltassen. Voldaan sluit ik mijn dag en mijn bezoek aan Oaxaca af.
Praktische informatie:
- bus OCC van San Cristobal naar Oaxaca, 626 MXN, ongeveer 13u (nachtrit)
- Casa Arnel, 750 MXN/nacht, mooie binnentuin met krijsende papegaaien, vooral veel groepen, de kamer is basic en niet 100% proper
- Posada de los Angeles, 650 MXN/nacht, mooie twin room, koelkast en aanrecht op de kamer
- Santo Domingo (gratis) en Museo de las Culturas de Oaxaca, 65MXN
- Museo de Arte Contemporáneo de Oaxaca, 20MXN
- Museo de Arte Prehispánico de México Rufino Tamayo, 35MXN
- Museo Casa Juárez, 50MXN, huis van een boekbinder
- Centro Fotografico Alvarez, op zondag gratis, wel donatie 20MXN
