Reisverhaal «Op zoek naar Fuji»
Japan 2019: rond Tokyo en Hokkaido
|
Japan
|
0 Reacties
07 Juli 2019
-
Laatste Aanpassing 22 Februari 2020
Als we het station van Mount Fuji binnenrijden, waait een frisse wind de wagon binnen. Ik trek mijn regenjasje aan. Zijn de weergoden in de war of heb ik nu pas beet dat ik onderweg ben naar de bergen? Het Kawaguchimeer ligt aan de voet van berg Fuji, op een hoogte van achthonderddertig meter. In de zomer is het dorpje aan het meer een van de uitvalsbasissen om de berg te beklimmen. Ook al ben ik dat niet van plan, een hersenkronkel bedenkt dat het dan misschien ook een goed moment is om naar deze regio te reizen. Als je Fuji kan beklimmen, moet je de berg dan ook niet zien liggen?
De bergen rondom het meer liggen verscholen tussen dikke, grijze wolken. Waar is Fuji? De panoramische kabelbaan hangt er vandaag roerloos bij. Ik zoek op prentkaarten in souvenirshops de juiste positie van de gigantische vulkaanberg. Ideale plaatjes van een Mount Fuji in volle glorie kwellen mij. Meestal met een laagje sneeuw als topping rond zijn kratermond. Ik kan me niet inbeelden dat het statige silhouet van Fuji hier ergens weggestoken zit.
Het heeft wel iets mystiek, die mistige wolken boven het meer. Ik ben niet de enige die de miezerregen trotseert. Er zijn genoeg lotgenoten. Veel Fuji-adepten, waaronder ook gestrande bergwandelaars. Door landverschuivingen zijn de drie hoogste ruststations niet toegankelijk. Een tocht rond het vlakke meer moet dan een schrale troost zijn. De natuur daarentegen voelt zich opperbest. De blauwe hydrangea fleurt de boel op. Er is ook een lavendelfestival waar ik, weer of geen weer, geniet van een lavendelsoftijsje. Ik troost mij met een paar Fuji-souvenirs.
De volgende ochtend priemt een voorzichtig zonnetje door de wolken. Ik ben gebiologeerd door de stukjes blauwe lucht alsof het eeuwen geleden is. En dan plots. Is het echt of is het een zinsbegoocheling? Ik zie Fuji. Een heel klein stukje van het nu sneeuwvrije topje komt even tussen de wolken gepiept. Als meteen daarna de wolken weer dicht op elkaar pakken, besef ik dat de kans op meer Fuji nihil is. Ik herneem mijn wandeling langs het meer. Bezoek musea, tempels en een sakebrouwerij. Ze maken de rijstwijn van bronwater dat naar de voet van Fuji stroomt. Ik troost mezelf alweer. Heb ik Fuji niet gezien, ik heb hem wel gedronken.
Fotoalbums van locatie «Kawaguchiko»
