Reisverhaal «De stad als eeuwige underdog»
België
|
4 Reacties
19 December 2022
-
Laatste Aanpassing 19 December 2022
Het zou een lange lijst zijn. Met elke verantwoording die ik moet afleggen waarom ik liever naar de stad reis. De verontwaardigde reacties doen vaak uitschijnen dat ik een natuurbarbaar ben. Nee, ik verguis het groen der aarde niet. Natuurlijk waardeer ik de natuur, maar ik moet er niet zo nodig in vertoeven, laat staan in trekken, overnachten, duiken, ploeteren…
Waarom het een competitie is, weet ik niet. En ook niet waarom de stad meestal geen kans maakt om te winnen. De sterktes van de stad en de natuur liggen op totaal andere vlakken dat het voor mij zoals appels met peren vergelijken is. Ze zijn beide lekker, maar ik eet graag elke dag een appel en maar af en toe eens een peer. Zo heeft iedereen zijn eigen smaak en hoeven we ons daar misschien niet voor te verdedigen.
De stad wordt niet serieus genomen als oord waar iemand tot rust kan komen. Net zoals er raar wordt opgekeken dat de natuur mij stress bezorgt. Als je alleen reist, voel je pas echt hoe bedreigend de natuur kan overkomen. De grootsheid versus mijn nietigheid, maar ook de grilligheid en de afgelegenheid. En als wandelaar hou ik wel van veel kilometers, maar niet van smalle bergwegeltjes met diepe ravijnen, modderige paden met gladde boomwortels of besloten junglegroen. En dan zwijg ik nog over de kleine en grote beesten die mijn pad kunnen kruisen.
Soms lijkt het een contradictie. De natuurliefhebbers vlammen met auto’s zo dicht mogelijk bij de beste spots om te logeren en van daaruit de natuur in te trekken. Als je met het openbaar vervoer reist, kom je meestal terecht in de stad. Om in de natuur te geraken, moet je een beroep doen op privévervoer of taxi’s. Af en toe beslis ik om daar mijn geld aan uit te geven, maar wanneer ik daar dan aankom, en zeker als ik er moet overnachten, voel ik er mij gevangen. Een ik-kan-niet-doen-wat ik-wilgevoel tot een ik-kan-hier-niet-weggevoel. Zo nu en dan compenseer ik mijn behoefte aan groen in parken en tuinen of geniet ik aan viewpoints van uitzichten over watervallen, bergen of vulkanen.
Kortom, in de stad kan ik volledig mezelf zijn en de natuur hou ik het liefst aan de zijlijn. Als je mijn blog de komende maanden volgt, weet je meteen al wat je van mijn reisplannen kan verwachten. Ik hoop dat zowel bekende als nieuwe oorden mij voldoende inspiratie zullen geven zodat jullie kunnen meegenieten van mijn nieuwe trip ‘Wie reist, eet rijst’.
