Reisverhaal «De 10 geboden van de reiziger»
Onder mijn regenwolken
|
België
|
0 Reacties
15 Februari 2015
-
Laatste Aanpassing 16 Februari 2015
Hoe meer, hoe beter
Veel reizen werkt als een katalysator die je in gang steekt en houdt om nog meer te willen reizen. Zo voorkom je dat reizen een slapende behoefte wordt en je vroeg of laat concludeert dat je jouw budget beter kan besteden.
Hoe meer je reist, hoe meer je het reizen onder de knie krijgt. Je pakt je rugzak steeds efficiënter. Ook al blijf ik steevast te veel meenemen. Je verdwaalt niet meer in de jungles die luchthavens soms zijn. Of je panikeert er alleszins niet meer over. Ik kick op onbekende steden - hoe groter, hoe beter - om van hun onontwarbare kluwens een mooi opgerold bolletje wol te maken. Dat lukt alleen als je er lang genoeg vertoeft en je een groot deel van de stad te voet kan verkennen.
Ik voeg er graag aan toe: hoe langer, hoe beter - hoe verder, hoe beter - hoe warmer, hoe beter...
***
Een voorbereid reiziger is er twee waard
Bij backpackers rust er meestal een taboe op reisvoorbereidingen of planningen. Ik hou ervan om mijn reis uit te stippelen en ik hou er nog meer van om mij helemaal niet aan mijn planning te houden. Onverwachte wendingen zijn er altijd. Toch zorgt er dit voor dat ik vaak goed weet waar je zeker moet aan denken om mee te nemen, hoe je gemakkelijk van punt a naar b kan reizen en wat de voornaamste waarschuwingen zijn voor toeristenvallen.
Ik heb er niets op tegen als ik halverwege mijn reis vast zit aan een voorafgeboekte vlucht (die dan nog lekker goedkoop is ook). Anders blijf ik eeuwig in die leuke stad hangen of op dat ene strand liggen. Een beetje het reistempo bewaren kan geen kwaad. En wil je echt blijven plakken, dan doe je dat toch gewoon en reis je een andere keer verder.
***
Ontdek nieuwe oorden, voel je thuis op bekende plaatsen
Reizen is nieuwe plaatsen in de wereld ontdekken. Als je alleen reist, kies je volledig zelf wat je interesses zijn. Niemand die commentaar geeft als je het nationale museum niet bezoekt en een hele dag op een terras zit te lezen. Als je samen reist, is het belangrijk dat je op voorhand weet wat je reisgenoot van de trip verwacht. Kies een reisgenoot die even zelfstandig reist als jezelf. Zo kan je afspreken om af en toe eens iets alleen te ondernemen.
Als je veel reist, heb je steeds minder de behoefte om veel (of alles) te zien. Je beseft dat je op je korte trip (ook al duurt die vier weken) slechts een fractie van een land, een streek kan zien. Het moment dat je dit aanvaardt, schep je meer reisvrijheid. Je bent verlost van de dwang om highlights af te strepen.
Op een aantal plaatsen (hmm, heel veel eigenlijk) kan ik me niet inbeelden dat ik er nooit meer zal komen, gewoon omdat ik er al eens (meer dan eens) geweest ben. Niets is leuker dan je ergens ver van huis thuis voelen. Je hoeft er niets meer te bezoeken, maar je kan er nog steeds heel veel doen. Of je gaat steevast naar hetzelfde restaurant, dezelfde winkels en maakt hetzelfde wandeltochtje.
De ideale reis is een combinatie van beide. Wat natuurlijk niet altijd mogelijk is.
***
Proef de lokale keuken
Neen, ik heb nog geen insecten gegeten, er stond geen hond op het menu (denk ik toch niet) en de kom ingewanden heb ik vriendelijk aan mijn neus laten voorbijgaan. Toch eet ik zoveel mogelijk de lokale keuken. Liefst altijd. Ik mis mijn dagelijkse kost niet. Ik ben geen Vlaamse kost-eter. Als er maar voldoende groenten op mijn bord liggen.
Westers eten op reis (in Azië) ontgoochelt mij altijd. Ik neem het wel eens als een reisgenoot verlangt naar de thuiskeuken. Het doet slechts dienst als magere troost. Wat op je bord ligt, lijkt er wel op. Toch proeft het zo niet. Waarschijnlijk smaakt het beter als je naar een restaurant gaat dat uitgebaat wordt door Belgen. Dat is iets wat ik ten stelligste mijd. Geef mij maar een lokale eettent.
Bij het ontbijt in guesthouses en hotels willen ze de westerse toerist paaien met witte toast, zoete jam en omeletten. Ik kan ze na een paar dagen niet meer zien (nu is de gedachte eraan alleen al voldoende) en moet dan op pad gaan voor een rijstsoep of een curry in de ochtend. De plaatselijke bewoners geven je meteen een brede glimlach voor je uitzonderlijke prestatie als westerling.
***
Groet zoveel mogelijk
Een exotische taal leren doe je niet zo een-twee-drie. Alhoewel ik het nu wel probeer met Japans, merk ik toch dat je bij aankomst in een land slechts drie woorden heel snel onder de knie moet krijgen: hallo, bedankt, tot ziens. Gebruik deze woorden niet zuinig. Gooi er rijkelijk mee en je tovert een glimlach op de gezichten.
Ik ben benieuwd wat mijn paar zinnen Japans gaan teweegbrengen. Hoe ze op mijn gestamel gaan reageren. In mijn hoofd klinkt het alvast fantastisch hoe ik naar de bushalte of een ticket vraag. Misschien heb ik op reis meer spreekdurf dan op mijn mondeling examen. Toen had ik vooral schrik om fouten te maken.
Als ik trots mijn ene zinnetje heb uitgebracht, krijg ik waarschijnlijk een stortvloed aan snel en onbegrijpelijk Japans terug. En moet ik met het schaamrood op de wangen vragen of ze het in het Engels kunnen herhalen. Neen, ik zal eerst met gespeeld lef vragen of ze het nog een keertje in het Japans willen herhalen: もういちどおねがいします (mô ichi do onegai shimasu).
