Reisverhaal «De graven van de keizers»
Honderd dagen rijst (2013-2014)
|
Vietnam
|
3 Reacties
04 Maart 2014
-
Laatste Aanpassing 05 Maart 2014
Ik riskeer het me nog een keer en boek een toer naar de graven van de belangrijkste keizers van de Nguyendynastie. De bus is groot en luxueus. Ik ben de eerste die ze oppikken. Intussen weten jullie al dat dit een rondje stad betekent. Aan een viersterrenhotel moeten we een tijdje wachten. Als je veel betaalt, mag je op je laten wachten. Zitten ze nog aan het ontbijtbuffet? Hoeveel je ook betaalt, het is vandaag miezerig. Ideaal weer om graftombes te bezoeken.
De keizerlijke graven zijn grootse mausolea en moesten plaatsen worden van verering en aanbidding. Ze liggen ingebed in idyllisch groen (ja, zelfs bij grijs regenweer), een locatie in harmonie met de omgeving bepaald door feng shui-meesters. Vanuit de filosofie dat je leven in het hiernamaals belangrijker is - want veel langer - dan je aardse bestaan. Alles voor de onsterfelijkheid.
Beelden van mandarijnen, een paard en een olifant flankeren langs twee zijden de entree van het eerste terras. Bij de tombe van Minh Mang (19de eeuw) wandel je daarna door een reeks strakke paviljoenen. Rondom kronkelt de grillige vorm van een meer met knoestige bomen rond. De symmetrie van de terrassen, paden en bruggetjes tekent zich nog duidelijker af. De tombe, aan het laatste terras, ligt achter slot en grendel.
De keizers waren nog in leven als ze hun graven lieten bouwen. Minh Mang tekende zijn graf, maar stierf voor de aanvang van de bouw ervan. Zijn harem van driehonderdvijftig concubines zou hem uitgeput hebben. De stakker. Hij zou ooit beweerd hebben dat het gemakkelijker was om zijn land te regeren dan zijn harem.
Bij de tombe van Khai Dinh (20ste eeuw) wandel je eerst steile trappen op vooraleer je hetzelfde tafereel van mandarijnen treft. Als je alle trappen op bent, kom je aan een gigantisch gebouw dat voor een paleis kan doorgaan. Om het te financieren verhoogde deze keizer de taksen. Dat maakte hem niet geliefd.
"Maar nu zien we hem heel graag", grijnst de gids, "door de inkomprijs proberen we dat verloren geld nu terug te verdienen." Hij lacht zelf het luidst. Per tombe betaal je 80000 dong, ongeveer drie euro. Dat is niet weinig als je het vergelijkt met andere toegangsprijzen.
De laatste tombe die we bezoeken is die van Tu Duc (19de eeuw). Hij spendeerde er tijdens zijn leven heel wat tijd. Hij gebruikte zijn mausoleum gewoon als zomerpaleis. Het eerste - en in mijn ogen het mooiste - paviljoen staat in de stellingen. Tijd voor renovatie. Hopelijk op een menslievender manier. De constructie ervan ging gepaard met
dwangarbeid. Zij die het leven gelaten hebben bij de bouw ervan, of
erna, zodat de arbeiders niet konden verraden waar het eigenlijke graf
was - er gingen namelijk heel veel kostbaarheden mee de grond in -
zullen wel minder eerbaar begraven zijn.
De gids heeft zijn best gedaan, ook al heb ik niet altijd evengoed geluisterd. Hij sprak tenminste duidelijk Engels. Ik ben meer geïnteresseerd in twee medereizigers.
Fotoalbums van locatie «Hue»
