Reisverhaal «Treindromen over Londen»
London 2014
|
Verenigd Koninkrijk
|
0 Reacties
21 Augustus 2014
-
Laatste Aanpassing 24 Augustus 2014
Een sms. Ik ben onderweg naar het station.
'Koop je ticket voor mij, nu in auto, trein gemist, toeme toeme.'
Mijn blik gaat direct naar mijn klok. 7u06. Om 7u25 nemen we de trein naar Brussel. Ik zie hoe man ochtendlijk verward in de kleren springt, kind in pyjama in de autostoel geduwd wordt en ze de koningin naar Gent escorteren. De sirene nog juist niet op het dak gezet. Mijn ik-kom-te-laat-droom in werkelijkheid.
Het was lang geleden, maar ik had het vannacht. Woelen en intussen dromen dat ik mijn trein mis. Niet alleen die van 7u25, ook die van 7u30 en 7u39. De uren klopten exact. Ik ben geen te-laat-kom-type. Integendeel. Waarom teisteren die dromen mijn nachtrust dan? Of toch, één keer. Heel lang geleden bracht mijn vader mij naar school voor het examen van Latijn. De prinses hoefde af en toe niet met de bus te gaan. In de examenperiode was dat mooi meegenomen. De file gooide roet in het eten en ik kwam volledig in paniek een kwartier te laat op school. Dit droom ik nog vaak. Als ik vroeg in de ochtend op reis vertrek. Of na een lange vakantie als er weer een 'eerste' schooldag komt. In mijn droom gaat het verder. Ik kan niet meer schrijven of ik blijf schrijven en het gaat niet vooruit. Ik-kan-mijn-rugzak-niet-inpakken-droom. Of ik-ben-toch-niet-afgestudeerd-droom. Ik heb het vooral als ik voor mijn gewone uur moet opstaan. Daarom hou ik van namiddag- en laatavondvluchten.
Aan het begin van mijn grote reis had ik een andere droom. De ik-ben-plots-en-ongewild-thuis-droom. Meerdere nachten na elkaar droomde dat ik om een onverklaarbare reden terug thuis was en dat ik naar duizend manieren zocht om zo snel mogelijk weer in Thailand te geraken. Geboycot door allerlei denkbare en ondenkbare omstandigheden.
Vannacht wandelde ik te voet naar Zottegem en nam op het pad - dat verdacht veel leek op het wandelpad in Leh - de verkeerde afslag. Zottegem lag links, ik wandelde naar rechts. Ik kreeg nog een lift van een bewoonster, maar alles vertraagde ongewild. Ik werd wakker, nog maar 4u30. Sloot terug mijn ogen en kwam terecht in hetzelfde verhaal. Deze keer stond ik aan de ticketautomaat.
Nu sta ik ook aan de ticketverdeler, klaarwakker. Stress. Alhoewel we een ruime marge hebben. Op-tijd-mensen zorgen immers dat ze ruim op tijd zijn, en rekenen op mogelijke vertragingen bij de NMBS (een niet zo op-tijd-maatschappij). Natuurlijk hou ik geen rekening met de ochtendspits op de weg. Gelukkig volgt er een sms dat het verkeer vlot verloopt. Ik sta in de hal te trappelen. De verlossende sms. De koningin komt op tijd. We halen de trein van 7u30. Ruim op tijd voor een stressloze koffie in het station van Brussel-Zuid.
Fotoalbums van locatie «London»
