Reisverhaal «Kleine stadjes in Tsjechië verkennen»
Veertig dagen treinen door Europa
|
Tsjechië
|
0 Reacties
13 Juli 2022
-
Laatste Aanpassing 18 Augustus 2022
Cesky Krumlov - Ceske Budejovice - Tabor - Brno
12/7
Lang leve de Tsjechische spoorwegen! De eerste trein die op tijd rijdt. En niet alleen dat. Eind juni kreeg ik een mailtje dat er werken zijn. Mij trein zal twintig minuten vroeger vertrekken. Wat een service! De tweedeklassecoupé is ook heel chique; een lange gang met afzonderlijke compartimenten voor zes personen. Aan de zetels te zien mogen het ook brede personen zijn. Wat een comfort! Een afstand van 200 km voor negen euro. Vermoedelijk moest ik voor de gereserveerde plaats extra betalen, maar de conducteur zegt dat het oké is. Misschien te lastig om in het Engels uit te leggen.
13/7
Het woord pittoresk moet uitgevonden zijn in Cesky Krumlov. Dat het stadje schilderachtig is, bewees Egon Schiele. De Oostenrijkse kunstschilder/tekenaar legde de huizen op de heuvels van het geboortestadje van zijn moeder vast op doek. Niet het werk waarmee hij in zijn korte leven (hij werd 28) bekend werd en ook niet de tekeningen van masturberende vrouwen waarvoor hij in de gevangenis geraakte. Een andere definitie zegt “mooi om te zien, waar het leven rustig en prettig is”. Met alle toeristen niet overal rustig, maar met een opvallende kasteeltoren, kronkelende straatjes en een wildstromende rivier zeker prettig om te zien.
14/7
Wat doe je in een stad waar niets te bezichtigen valt? Struinen? Het is een woord dat ik veel gebruik, maar zelden toepas. Ik struin niet, ik stap. Ik loop straat in en uit, brug op en af. Stapsgewijs ontdek ik zo Ceske Budejovice. Ik zie gezelligheid op de terrassen, met halve liters bier, vertier in de parken langs de rivier, ook vaak met een halve liter, en dat tegen een decor van mooie, kleurrijke gevels. De stad die ik ging adviseren om over te slaan, toont net op tijd haar charme. Ook al zal de tijd hier traag passeren.
15/7
In Tabor is er een niet vermeldenswaardige botanische tuin, een meer en waterval zonder veel franjes en een hogergelegen plein met een wirwar van straatjes rond. Toch is het een goede beslissing geweest om hier heen te komen. Ik loop de straten op en af en ben fan van de gevels met geometrische frescopatronen en gewelfde trapgeveldaken.
Wanneer ik ‘s avonds in Ceske Budejovice langs de rivier wandel, overvalt me een gevoel van hier toch graag zijn. Weg van al het toerisme. Gelukkig zijn er in de stad van het Budweiser bier ook veel vinoteka. Ik rep er mij heen.
16/7
De trein naar Brno lijkt met zijn retro zetels en gordijntjes afkomstig uit vervlogen tijden, maakt een kedeng kedeng geluid en als hij op snelheid is, zet ik me schrap om niet om te vallen. Hoe charmant is dat. De conducteur scant de qr-code van mijn ticket, maar knipt ook een gaatje in het A4-blad. Hoe schoon is dat. Er is geen airco, dus schuiven we de ramen open. Een bordje verwittigt met een tekening dat je je hoofd niet mag buiten steken. Hoe vriendelijk is dat. Vier uur later sta ik tweehonderdertig kilometer verder, mijn laatste halte in Tsjechië.
17/7
In Brno wandel ik van bezienswaardigheden langs sfeer en mooie gevels en terug. Overal in de stad staan koffie- en ijskarretjes en strandstoelen waar je kan verpozen. De vibes van een studentenstad. Voor kasteel Spilberck wandel ik de heuvel op, de buitenkant volstaat. Ik laat de historie aan mij voorbijgaan en drink een latte op een van de terrasjes. Villa Tugendhat zou ik wel willen bezoeken, maar ik moet tevreden zijn met een kijkje in de tuin. De kaartjes voor de modernistische villa zijn al maanden op voorhand uitverkocht. Een ontgoocheling. Gelukkig kan ik afsluiten met het designmuseum. Een voltreffer.
