Reisverhaal «Upgrade: van 180 naar 1020 baht»
Honderd dagen rijst (2013-2014)
|
Thailand
|
6 Reacties
02 Januari 2014
-
Laatste Aanpassing 18 Februari 2021
Maggie's Place, Prachuap Khiri Khan - er hangt
een typische backpackerssfeer.
Een groepje hangt op de banken in de tuin; ze
drinken geen biertjes, ze zijn braaf of is het nog te vroeg, wel water of een
sapje. Ik drop mijn rugzak, kijk even rond en verwacht dat Maggie
opduikt.
"Ze is er niet", zegt één van de
meisjes, "je kan jezelf inchecken." Ze tonen mij het bord aan de
buitenreceptie. Als er een groen kruisje achter de kamer staat, is ze bezet.
Alle single rooms van 180 baht (4,5 euro) zijn bezet. Drie dagen geleden
telefoneerde ik naar dit adres. Maggie was er toen ook niet. Er nam een
Engelssprekende man op. Nu daagt het me dat dit niemand van de receptie was,
maar waarschijnlijk iemand van de gasten. Hij noteerde dat ik kwam. Geen idee
of mijn reservatie bij die aangestipte kamers zit. Er zijn nog twee double
rooms vrij. 550 baht, met eigen sanitair. Ik wacht nog even, op Maggie.
Na mijn isolement van de afgelopen dagen moet ik
me aanpassen aan de backpackersgesprekken over alle amazing plaatsjes
die zij al bezocht hebben, hoe ze oudejaar gevierd hebben, hoe lang ze al en
nog onderweg zijn... Intussen wordt het vier uur.
"Ik denk niet dat Maggie nog komt",
zegt het andere meisje in het Nederlands, nu ik na de kennismaking ontdekt heb
dat het twee Nederlandse meiden zijn. Ze kijkt welke kamer vrij is en loodst er
me naartoe. In de keuken is het een zootje. De geur van rauw vlees kruipt in
mijn neus. Er liggen overal katten te slapen. Ze duwt de deur van de kamer
open. Het is er donker, de badkamer is primitief. Je moet het toilet
doorspoelen met een bakje water, ja, artisanaal, zoals de Thai het doen. Maar
het is vooral zeer klam en donker. Er hangt wel airconditioning (als die
werkt), het raam is afgeschermd. En er zitten muggen. In de tuin werd ik al door tien muggen verwelkomd. Dat volstaat voor vandaag. 550 baht, meer dan bij Nit en
Nisa, en zonder ontbijt, en zonder Maggie. Ik drop mijn rugzak in de kamer. Als
ik Maggie op haar gsm probeer te bereiken, krijg ik de bezettoon.
En dan heb ik een plan. Ik stap de dijk op en
wandel langs andere guesthouses, langs hotels... Bij guesthouses waar slechts
een paar kamers te huur zijn, hangt een bordje Full. In het Sun Beach
Guesthouse hoop ik te scoren. Ik zie het zwembadje naar me staren. Full. Dan toch
chez Maggie? Het Prachuap Beach Hotel is groot en onpersoonlijk. Ik stap
binnen. Room with sea view, 800 baht, no breakfast. Mountain view kost 100 baht
minder. Ik inspecteer de kamers. Kijk over de zee in de ene kamer en bots op
een berg aan daken op de goedkopere kamer. Ik check nog niet in, maar meld dat
ik mijn rugzak ga halen. Voor ik het straatje naar Maggie insla, bots ik op het
nog groter en onpersoonlijker Hadthong Hotel. De receptiebalie blinkt. De kamer
met zeezicht heeft een balkonnetje. Het zwembad wuift. De zee lacht. Ontbijt is
inbegrepen. Ik check in. In een mum van tijd lopen mijn uitgaven op van 180
baht naar 1020 baht per nacht. Maar daar heb ik nog geen seconde spijt van
gehad. Af en toe zit die backpacker in mij goed verscholen.
Hadthong Hotel, Prachuap Khiri Khan - er hangt geen sfeer.