Reisverhaal «Phetchaburi: apen en frangipani»
Honderd dagen rijst (2013-2014)
|
Thailand
|
10 Reacties
31 December 2013
-
Laatste Aanpassing 11 Februari 2014
Ik stroom mee met de flow van het verkeer. De honden negeren mij. Zo stresserend het gisteren te voet was, zo relaxed is het vandaag om met de fiets onderweg te zijn. Links rijden vlot. Alleen bij de kruispunten waar ik rechts moet afslaan, moet ik mij concentreren. De straten van Phetchaburi glijden onder mijn fietsbanden voort. Maar ik heb vandaag nog andere katten te geselen.
Ze staren mij aan vanaf de graskant. Ik kijk recht voor me uit en stel vast dat ik de ingang van het historisch park nader. Nisa vertelde me dat ze alles pikken wat los zit. Dat is ook de reden waarom mijn fiets geen bel meer heeft. Nisa stelde me gerust dat ze de mensen niet aanvallen, ze zijn alleen uit op eten. Plastic zakjes, waterflesjes zijn lievelingsdoelwit van de wilde apen die de Sanomheuvel bewonen. Op deze heuvel ligt het Phra Nakhon Khiri Historical Park. Rama IV bouwde het paleis en omringende tempels in 1859, om af en toe te ontsnappen uit het hectische Bangkok.
Aan de andere kant van de heuvel is er een tweede ingang, met een kabellift. Om de apen niet te hoeven trotseren, dacht ik nog even aan die optie. Maar ik ben geen bomma en heb nood aan een beetje fysieke inspanning. In Birma - in de zomer van 2012 - maakte ik al eens de apenoverlast mee. De trappen naar Mount Popa krioelden ervan. Vooral de offerbloemen die de lokale toeristen bij zich hadden, werden door de beesten geplunderd. Intussen krijsten ze luid en stoven van links naar rechts over de trapleuningen.
Een mooi geplaveid pad leidt naar boven. Een paar makaken houden de eetstalletjes in de gaten. De dames houden een stok in de aanslag om de apen op andere gedachten te brengen. Ik neem nog een flinke slok water en berg dan alles in mijn rugzak op. De borden zijn duidelijk: 'Warning! Beware of Monkeys Attack", 'We are not responsible for any case caused by the monkey.' Ik schaar mij achter een Thaise familie. Even op mijn hoede zijn. De beestjes lijken niet geïnteresseerd. Ze negeren mij, en ik hen. Een goede verstandhouding.
Ik verleg mijn aandacht naar de omgeving waarin ik vertoef. Het park straalt grasgroen, daartussen bevinden zich verschillende paviljoenen die in hun witte verfkleur mooi contrasteren. Bloempotten vol bougainvillea, van het teer paars tot warm roos, geven kleur. Tegen een strakblauwe hemel tekent zich de vorm af van de crèmekleurige bloemen van de frangipani*. Mijn lievelingsboom. Ik pluk een bloem en snuif de subtiele geur uit de knalgele kern op. Ze hebben geen nectar en trekken dus ook geen bijen aan. De bomen zijn al veel van hun bloemen en donkergroene bladeren kwijt. De wirwar aan grijsbruine takken zorgt voor een abstract kunstwerk. In het volksgeloof vormen deze bomen een schild tegen demonen en kwade geesten. Daarom vind je ze vaak terug bij tempels en op begraafplaatsen.
Ik doorwandel het museum vlug, en aanschouw het 19de-eeuws interieur van het paleis. De tempel en de stoepa zijn vooral voor de gelovigen belangrijk, voor de westerse toerist draait het om de idyllische locatie en het weidse uitzicht over de omgeving.
Op de terugweg naar beneden zie ik hoe enkele apen hun buit aan het open prutsen zijn. Al lijkt het erop dat de Thaise toeristen hen op die manier gelokt hebben. Het blijven onvoorspelbare beesten en ik blijf er zo ver mogelijk van weg. Missie 'apen trotseren' geslaagd, maar of ik deze reis naar Lopburi ga, een apenstadje ten noorden van Bangkok, betwijfel ik.
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
*officiële naam plumeria, als je weet waar ik er eentje op de kop kan tikken, laat zeker weten!
