Reisverhaal «Ik hang mijn wandelschoenen over de haag»

Honderd dagen rijst (2013-2014) | Thailand | 4 Reacties 05 Februari 2014 - Laatste Aanpassing 05 Februari 2014

Mijn legging onder mijn rok, luchtdoorlatende wandelkousen in de schoenen. In mijn rugzak een overlevingspakket van water. Lunch wordt voorzien. Zonnecrème en muggenspray binnen handbereik. Pleisters, ontsmettingsmiddel en compeed voor onaangename verrassingen. Ik ben klaar voor een dagtocht naar vijf bergstammen in de omgeving van Doi Chiang Dao, ongeveer zestig kilometer van Chiang Mai. 

Ik weet intussen dat de Thai stipt zijn en sta al ruim voor het afgesproken uur op de stoep te wachten. Kaan pikt me op. Zijn Engels is behoorlijk. Eerst rijden we een uur tot aan een lokale markt, vertelt hij. Als we de stad uitrijden, tekenen de bergen zich steeds duidelijker af tegen de achtergrond. In de auto kijkt hij steeds achterom alsof hij mijn outfit inspecteert. Oei, is hij niet geschikt om de natuur te trotseren. Ja, ik draag een rok. Als hij vraagt of ik wel zonnecrème en muggenspray mee heb, knik ik zelfverzekerd, maar vraag me stiekem toch af wat de tocht gaat brengen. 

De lokale markt in Mae Tang is er eentje van duizend in een dozijn. Als ik daar alleen op beland, geniet ik er nog altijd van. Alhoewel ik steeds minder de behoefte heb om de vlees- en visafdeling te bezoeken. Ik ken de geur, ik weet dat alles wat aan een dier kan opgegeten worden, verkocht wordt. Nu loop ik achter Kaan aan. Dit zijn uien. Ja, dat meen je niet. Ik overdrijf een klein beetje. Alleen het slangenvlees in een zakje had ik nog niet gezien. Ik onderga het. Het staat immers op het programma

Vanaf Mae Tang draaien we de bergen in. Nog een half uurtje rijden, verzekert de jonge en ietwat corpulente chauffeur. Al meer dan twee maanden valt hier geen druppel regen. Het groen heeft een gele, bruine ondertoon. En het droge en hete seizoen moet nog beginnen. In het regenseizoen blinkt het groen, voldaan van vocht. Nu staat de natuur nog een tijd droog. De chauffeur dropt ons aan het eerste dorpje. De Karen is een bergvolk dat ook in Myanmar en Laos woont. Deze Karen behoren niet tot de Padaung, dit wil zeggen dat ze geen halsringen dragen. Een oud vrouwtje zit te borduren. Ze draagt zelf een kleurrijke lendendoek. Rond haar hals hangen tientallen kettingen in snoepkleurtjes. Haar bloedkleurige mond verraadt het gebruik van betelnoot. Het is stil in het dorpje. De jonge mensen zijn gaan werken naar de stad, de kinderen naar school. De tijd staat niet stil bij de bergvolkeren.

Ok, dan kan ik nu mijn wandelschoenen inlopen. Nee? We stappen terug de auto in. Vijfhonderd meter verder stoppen we bij de Lahu, een volk dat oorspronkelijk uit China komt. En ja, onze komst is het startschot voor de verkoopsters. Heel even wens ik rond mij een groep kooplustige toeristen. Ik koop iets dat ik niet nodig heb en dat volgens mij ook veel te duur is. Kaan wijst er elke keer op dat ik niet verplicht ben om te kopen, maar dat ik hen zo wel kan helpen. Help!

Als we terug de auto inkruipen, vraag ik me af waar die trektocht blijft. Maar dan stoppen we toch aan een wegel. De chauffeur zwaait ons uit en zal ons op het volgende punt opwachten. Ik strek mijn benen. Tussen het geelgroene loof breekt op de bergwanden ook vuurrode begroeiing door. Alsof de herfst begonnen is. Ook het gekraak onder mijn voeten van de verdorde bladeren van de teakbomen doet aan de herfst denken. De bodem is dor en zanderig. Geen slipgevaar. Ik zet er goed de pas in, mijn gids probeert me wat af te remmen door uitleg te geven over wat we zien. Ja, bananen ken ik ook wel. Ik overdrijf alweer een beetje. Een heel klein beetje. 

Na een half uur pauzeren we. Kaan lijkt al een beetje moe. Of neen, hongerig. Hij geeft mij een stukje flauwe hotelcake (neen, geen Thaise specialiteit), zelf eet hij een kanjer van een chocoladebroodje op. We zullen de energie wel nodig hebben, denk ik. We wandelen verder. Een vrouw plukt boontjes op de dorre velden. Een jager met een immens geweer keert terug van zijn strooptocht op eekhoorntjes. Amper een half uur later arriveren we bij een dorpje. Tijd voor lunch. Natuurlijk zijn er ook kraampjes. Iedereen tevreden stellen kan ik niet. Zeker omdat ze immens hoge bedragen vragen voor prullen. Voor een armbandje met plastic kraaltjes wil de dame 80 baht, ongeveer 2 euro. Dat is gigantisch veel. 10 baht zou een correcte prijs zijn. Ik koop het armbandje voor 40 baht. Tot grote ontevredenheid van de andere verkoopsters. Ik kan niet iedereen helpen.

We gaan terug op pad. Al moet ik weer een rij verkoopsters trotseren. De eerste heeft geluk. Mijn trip wordt duurder per dorpje dat we passeren. Na tien minuten zie ik onze auto staan. De chauffeur verschijnt en we, ja, we rijden naar het volgende dorpje. Ik speel intussen mijn legging en wandelschoenen uit en vervang ze door mijn Teva sandalen. Dit tochtje kan je zelfs op je slippers doen. In het laatste dorp is er alweer bijna niemand thuis. Het is half twee. Kaan zegt dat het tijd is om terug naar Chiang Mai te rijden. Ik slik. Was dit het dan? Ik heb al een paar keer gevraagd wanneer we gingen wandelen. Mijn gids is niet de persoon om mijn klachten tegen te uiten. Ik merk alweer dat zijn Engels dan plots niet meer zo goed is. Ik ben in een cultuur van blijven lachen en problemen negeren. Ik heb ook geen print van de brochure, dus begin ik aan mezelf te twijfelen. Ik herinner me wel dat de thuiskomst om half zes was. Als we nu terug rijden, ben ik om drie uur in mijn guesthouse. 

Thai wandelen niet. Dat doen ze alleen als ze zich geen auto of brommer kunnen veroorloven. Bijna iedereen heeft een brommer. Zoals ze ook geen zon willen, en airco luxe is. Vanuit die filosofie begrijp ik mijn gids. Waarom zou je zwoegen en zweten als je er ook met een aircogekoelde auto kan geraken? Het gaat nog sneller ook. 

Kaan voelt precies dat we te vroeg gaan terug zijn. Voor we Chiang Mai binnenrijden, zegt hij dat we afslaan naar een Butterfy and Orchid Farm. Ik bedank voor de moeite. Rij maar door naar de stad, dan gooi ik mijn wandelschoenen definitief aan de kant en loop ik de winkels plat. 

Bij het afscheid bereid ik me voor om op vriendelijke manier te zeggen dat het niet was wat ik verwacht had en dat ze de informatie op hun website moeten aanpassen naar sightseeing tour. Dit is geen trek. Kaan vraagt niet of ik tevreden ben. Ik zeg niets. Ik stuur een mailtje naar Up-Adventure. Benieuwd of er een antwoord volgt.

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Chiang Mai»

Twee weken Chiang Mai in 50 beelden (50)

09 Februari 2014 | Honderd dagen rijst (2013-2014) | Thailand | Laatste Aanpassing 09 Februari 2014

De bergvolkeren rond Doi Chiang Dao (16)

05 Februari 2014 | Honderd dagen rijst (2013-2014) | Thailand | Laatste Aanpassing 05 Februari 2014

  • Wat eten we vanavond? Slang.

Chiang Mai Zoo (12)

03 Februari 2014 | Honderd dagen rijst (2013-2014) | Thailand | Laatste Aanpassing 03 Februari 2014

  • Neen, dank u
  • Een grote krabpaal voor de leeuwen
  • Aaibaar?

Van Chinees oud naar nieuw (20)

30 Januari 2014 | Honderd dagen rijst (2013-2014) | Thailand | Laatste Aanpassing 30 Januari 2014

  • Ook frietjes!
  • Iron Bridge
  • Markt met eetstalletjes speciaal voor nieuwjaar

 

Plaats een Reactie

Antoine Fonck Verwachtingen worden soms beschaamd. That's life. Maar niet altijd. Niet wanhopen. De reis duurt nog lang. Het mooiste komt nog. Geplaatst op 06 Februari 2014
Anneleen Dus als er iemand iets kan aanraden, zeker doen. Voor nu zal het niet meer zijn, maar misschien kom ik nog eens terug, al zal het dan wel om verder te shoppen zijn :-) Geplaatst op 06 Februari 2014
Mojo Zo typisch die zgn trekkings vanuit het noorden vallen meestal tegen als ze door Thai georganiseerd worden. Ze denken dat wij een beetje door wat (vaak opgezette, waar ze niet eens standaard leven) nederzettingkjes willen slenteren. Foto is de "Doi" Chiang Dao van de andere kant gezien waar het wel adembenemend mooi was. Veel plezier in Vietnam Anneleen! Geplaatst op 06 Februari 2014
Torra M!ooi beschreven en ik ben eigenlijk niet eens verbaasd. Ik vraag me af of de trekkings vanuit Mae Hong Son beter zijn. Of je reactie krijgt, daar ben ik ook benieuwd naar. Geplaatst op 05 Februari 2014

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking