Reisverhaal «Een ongewone entree in Bangkok»
Nostalgie: Thailand 2016
|
Thailand
|
6 Reacties
07 April 2016
-
Laatste Aanpassing 30 Mei 2016
Mijn entree in Bangkok is er eentje om zo snel mogelijk te vergeten. Een korte vlucht, een heldere hemel. Er was niets wat het ongemak aankondigde. Een licht hongergevoel. Had ik dan toch iets moeten eten? Ik snoepte snel de KitKat op die ik op de luchthaven van Surat Thani als noodoplossing kocht. Het was te snel na het ontbijt om te bezwijken voor luchthavenkost - dan at ik liever in mijn guesthouse in Bangkok, maar er was al heel wat tijd verstreken tussen check-in, aan boord gaan en het vertrek van de vlucht. Rustig blijven. Binnen een uurtje sta je terug aan de grond, suste ik mezelf. Ik deed mijn truitje uit, dan weer aan en keek elke seconde op mijn uurwerk alsof er tien minuten zouden kunnen voorbijgevlogen zijn. Ik inspecteerde het kotszakje en vouwde het open. Voor de zekerheid. Tot dit punt kwam het scenario mij nog bekend voor. Zelfs mét een reispilletje had ik mij al in de bijnakotspositie bevonden. Wat nog nooit gebeurd was, kon me dus toch overkomen. Tijdens de landing ging ik voluit, maar steeds goed gemikt. Ik verliet het vliegtuig met een bengelend zakje maaginhoud en dropte het bij de stewardessen in de vuilniszak.
Na de ontlading griste ik mijn rugzak mee die als eerste op de bagageband terechtkwam. Ik voelde haast, Bangkok wachtte op mij. Die lunch waar ik me op verlekkerd had, zou ik beter aan mij laten voorbijgaan en meteen de stad intrekken. Op Don Muang Airport was ik al een aantal keer vertrokken, maar nog nooit geland. Omdat ik van een binnenlandse vlucht kwam en er geen formaliteiten waren, zat ik binnen het kwartier in een taxi. Ook al voelde ik me meteen na het landen terug kiplekker, ik werd tijdens het remmen en schokken in het verkeer gewaar dat er nog iets borrelde. Een zakje... zit in mijn grote rugzak... in de koffer van de taxi. Ik rommelde in mijn handtas. In een ijltempo en met mijn blik zoveel mogelijk loodrecht naar voor gericht gooide ik juist op tijd al mijn belangrijke reisdocumenten, bankkaarten, sleutels... uit het reiszakje van Joker. Bij deze kan ik getuigen over de waterbestendigheid ervan. Alweer een extra reden om je reis bij Joker te boeken*.
Ik glimlachte gegeneerd naar de taxichauffeur die bezorgd achterom keek. Hij sloeg meteen af aan een benzinestation waar ik het onding kon droppen. De taxichauffeur stopte me enkele zakjes toe. Of hij om mij of zijn taxi bekommerd was, kon me niet schelen. Voorover gebogen over het volgende zakje reden we de Thanon Sri Ayutthaya op. Het einde was in zicht. Nog drie kilometer recht op mijn doel af. Ook al zat het verkeer potdicht, dit zou ik halen. Aan Wat Benchamabophit bleek de route rechtdoor onderbroken door festiviteiten. De taxi sloeg linksaf. Voor de chauffeur aan de lange omweg begon, hield ik de taxi staande, sprong voorzichtig - ik had mijn laatste souvenir nog vast - uit de auto en legde met plezier de anderhalve kilometer onder een blakende zon te voet af.
***
Er zijn geen deuren, alles is open en bloot, niets zit op slot, verkondigde ik aan al wie het horen wilde. Zo prees ik mijn geliefde guesthouse aan of probeerde ik menigeen te overtuigen van de veiligheid in Aziatische grootsteden. Ik ben nog niet goed en wel opgekikkerd van mijn reis of moet mijn blik laten vallen op de nieuwe tralies die het benedenrestaurant van Shanti Lodge omheinen. Geen schrikwekkende afrastering, wel een hekken in mooie bloemmotieven en in patronen van zonnen, manen en sterren. Maar niet zoals ik het had verkondigd, niet zoals het vroeger was.
***
Na een tukje, een pittige rijstsoep en een oppeppende Coca-Cola kan ik de stad weer aan. Langs de Thanon Samsen zet ik mijn avondwandeling in waarbij ik me vergewis van de vertrouwde plaatsjes - oef, ze zijn er nog - en niet meteen veel veranderingen ontdek. Ook mijn eerste voetstappen in Bangkok zijn tumultueus. Niet dat ik moet wennen aan de chaotische stad. Te midden van de drukke tweebaansweg, waar ze in vier stroken op rijden, zie ik een motorrijder in een zijwaarts manoeuvre onderuitgaan. Dat hier dagelijks ongelukken gebeuren, vooral met blikschade, dat is een feit. Uit de tuktuk die bij het accident betrokken is, springt een furieuze vrouw. In plaats van de man die onder zijn motor ligt te hulp te snellen, valt ze hem hardhandig aan. Ik ben een ramptoerist, maar wend mijn blik af. Omstaanders komen de vrouw helpen. Ze sleuren de motorrijder naar de kant en houden hem in bedwang. Al vlug heb ik beet dat de gekwetste ook dader is. Hij is gevallen, terwijl hij de handtas van de vrouw in de tuktuk probeerde te graaien. De gauwdief komt er niet zo snel vanaf. Niemand lijkt bekommerd of hij gewond is of niet.
Met een grote boog rondom de verhitte menigte zet ik mijn tocht verder. Licht geschokt. Alhoewel, het is een waarschuwing. Toen ik de eerste keer naar Bangkok reisde, zaten de waarschuwingen in mijn hoofd geprent. Dit was er eentje van. Na de zoveelste keer hier word je sowieso nonchalant. Ik zie geen greintje kwaad meer in deze grote stad...
***
De eigenaar van Shanti Lodge moet me uit mijn lijden verlossen. Met de gedachte aan toegenomen criminaliteit - wordt het ergens minder? - kan ik Bangkok niet verlaten. Ik wijs hem op de veranderingen. Natuurlijk strelen mijn woorden zijn ego. Ik ben een vaste klant.
"Er is nog nooit iets gebeurd", antwoordt hij, "maar zo voelen de meisjes die hier 's nachts werken zich veiliger. Zeker in het laagseizoen." Daar kan ik inkomen. Uit opluchting trakteer ik mezelf op een laatste mango shake. Bangkok is nog steeds wat ik van mijn stad verwacht had. Ik deed het traject dat ik voor ogen had: shopping, food & beauty. Ik ken heel wat tempels van Bangkok als mijn broekzak, ditmaal bezoek ik alleen de walhalla's van het consumentisme. De volgende keer waag ik me terug aan wat meer cultuur...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
*De andere redenen zijn de scherpe prijzen en de behulpzame ontvangst bij Joker Gent. Ook heeft Joker Gent zich ingezet om mijn reis om te boeken via Parijs. Zij namen zelf contact met me op en regelden alles. Ik hoorde andere verhalen. Als er iets misloopt, ervaar je meteen ook het nut van boeken bij een kantoor (en niet ergens op een online booking site).
