Reisverhaal «De glimlach»

Honderd dagen rijst (2013-2014) | Thailand | 2 Reacties 08 Februari 2014 - Laatste Aanpassing 08 Februari 2014

Die lach. Als ik mijn ogen sluit, zie ik haar glimlach nog steeds. Hoe haar mond een wijde krul maakte, haar tanden een beetje ontbloot. Daarboven fonkelden haar ogen achter een zachtgele brilmontuur. Ik wou een complimentje maken over haar bril. Maar dacht dat ze het niet ging begrijpen. Een hipster vermomd in een Tesco-Lotus uniform. Ze krulde haar lippen terug sierlijk. Ze scande de paar artikelen die ik kocht en zei zelfverzekerd in mooi Engels: "Ninety six bath, please."

Daarvoor kom ik dus naar Phitsanulok.

Het is wennen. Guesthouse Bon-Bon is wel het soort logement dat ik gewoon ben, sober maar proper. Deze reis heb ik al eens meer in een kraaknet hotel gelogeerd. Ik moet even terugschroeven. Ik haal eerst en vooral de muggenverdelger boven. Het krioelt. Op het moment dat ik me afvraag waarom ik lakenzak en muskietennet meezeul, komen ze weer goed van pas. Afkicken van het toeristenentertainment als restaurants, winkels en... wijn. Terug naar een snelle en lauwe, maar lekkere, hap in een eethuisje of op de night market, met veel vlees erin, ronddolen in superettes als hoogste vertier en nippen van een zoete Spy Cooler (zogezegd gemaakt op basis van Siam finest winery).

De stad oogt gewoon, haar charme zal ik moeten ontdekken. Langs de rivier de Nan is een kade met een gezellige avondmarkt, verderop loopt er langs de rivier een wandelpad. Er dwaalt veel vuil rond op de stoep. Dat trekt beestjes aan die ik liever niet zie. Ik bekijk het morgen allemaal eens door een gele bril.