Reisverhaal «Afronden in Bangkok»
Zon, rijst en gelukskoekjes (2018-2019)
|
Thailand
|
5 Reacties
15 April 2019
-
Laatste Aanpassing 19 Januari 2020
Dit is de ergste hitte ooit, bedenk ik. Ik was nochtans vijf jaar geleden exact op hetzelfde moment in Bangkok. Ik heb er geen herinnering aan. Mijn nieuwsgierigheid dwingt mij om mijn eigen blogverhaal terug te lezen. Ik val om van verbazing, want ik zou nu exact hetzelfde kunnen schrijven:
Langs mijn neklijn ontstaan waterlopen die in verschillende stroomversnellingen mijn rug afreizen en allemaal samenkomen aan... ja, daar ergens beneden aan het heiligbeen. Vanaf mijn knieholtes sijpelen de rivieren oeverloos en richtingloos naar beneden. Ik lever nochtans geen fysieke inspanning.
Uit: Songkran in Bangkok, 13 april 2014
Ik vind het zalig hoe mijn geheugen mij in de maling neemt. De minder leuke kanten van het reizen verschuiven naar een achterkamertje, alleen de zalige momenten drijven boven. Wat ik van deze reis zal verdringen, is mijn fobische angst voor honden. Hoogstwaarschijnlijk sta ik binnen een paar jaar weer op dezelfde plaats me af te vragen of die honden toen ook zo bedreigend waren.
De laatste dagen in Bangkok staat er niets meer op mijn programma. Om toch nog actief bezig te zijn, stap ik de stad af. Bij deze temperaturen totaal onverantwoord. Om nog maar van de smog te spreken die ik inadem. Als ik doordrenkt van het zweet in een aircogekoelde ruimte kom, lijk ik te verdampen. Soms ben ik jaloers op de keurig uitgedoste toeristen die geen zichtbare sporen van zweet en vuil vertonen. De grootste inspanning die ze leveren is zo snel mogelijk van airco naar airco gaan. Hotel uit, taxi in, shoppingmall in... Ja, ik besef altijd te laat wie er niet goed wijs is.
Ik hamster kruiden om de komende maanden thuis de leemte op te vullen met een vleugje Thailand. Daarna ga ik langs bij Shewa Spa langs ga voor een opkikkertje van mijn huid. Ik ga lunchen en avondeten in mijn favoriete vegetarische restaurantje May Kaidee. In Bamboo Loft koop ik de laatste souvenirs. En ik koop ook nog grappige bloempotjes. Ook die zware zakken zeul ik vier kilometer met mij mee. Om de schijn voor mezelf hoog op te houden, stap ik toch nog een museum en een tempel binnen. Op zondag ga ik ook nog naar de Chatuchak Weekend Market. Intussen stapel ik de souvenirs in de kamer van Shanti Lodge op. Om te voorkomen dat de poetsvrouw bezwijkt onder mijn spullen, hang ik het kaartje op dat mijn kamer niet meer hoeft gepoetst te worden.
16 april 2019 - het is onafwendbaar, maar tijd om naar huis te vertrekken. Binnen vijf jaar plan ik opnieuw een lange reis en de tussentijd zal ik opvullen met kortere en lange avonturen. Dat ik in juli naar Japan reis, verzacht nu de pijn.
