Reisverhaal «Met zicht op het Sun Moon Lake»

Zon, rijst en gelukskoekjes (2018-2019) | Taiwan | 2 Reacties 07 Maart 2019 - Laatste Aanpassing 05 Juni 2019

Om zoveel mogelijk van het meer te kunnen zien, ga ik op de tippen van mijn tenen staan terwijl ik tegen de balustrade van mijn terras leun. Mijn kamer met lake view is een van de duurste op deze reis. De kamer is groot, het bed is heerlijk, het terras is ruim. Om het Sun Moon Lake effectief te kunnen zien, moet ik op het terras blijven rechtstaan en ook negeren dat het uitzicht onderbroken wordt door een ander gebouw dat een paar verdiepingen hoger is. Het is meerzicht van op de tweede rij. De prijs is nochtans eersteklas. 

De trein- en busritten die nodig waren om hier te geraken, hebben een zekere sloomheid teweeggebracht. Het zachte wolkachtige donsdeken lonkt. Morgen heb ik trouwens voldoende tijd om alle uitzichtpunten te bezoeken. Ik hou niet van een wedloop tegen de reistijd. De oude meneer die deze kamer verhuurt, verkocht mij voor de volgende dag al een bootticket met een fikse korting. Dus vandaag hoeft er niet veel meer dan een koffietje drinken, natuurlijk het liefst met zicht op het meer. 

Ook al zitten de wolken dicht op elkaar gepakt, de zon kan er zich een weg doorbanen. Er was nochtans regen voorspeld, voor vandaag èn morgen. Terwijl ik van mijn cappuccino nip, bekijk ik de dag door een rooskleurige bril en veronderstel dat het weer morgen ook wel zal meevallen. Met de volgende slok besef ik dat mijn optimisme me zuur kan opbreken. Nu is er op zijn minst nog een beetje zon om het meer wat glans te geven op mijn foto's. Ik drink mijn kop snel leeg en beslis om vandaag nog op verkenning te gaan. 

Aan de Shuishe pier, vlakbij mijn homestay, ontdek ik een wandelpad langs het meer. Er staan richtingwijzers naar verschillende bezienswaardigheden. Als ik de naam ingeef van een tempel, vertelt Google Maps dat de tocht drie kilometer is. Dat moet net lukken voor het donker wordt. Dat is een fractie van de vijfendertig kilometer oeverlengte. In de verte zie ik de verschillende plaatsen liggen waar ik morgen heen zal gaan. Ik hoef met mijn blik maar de richting te volgen die de tientallen boten uitvaren. 

Om de paar honderd meter valt mijn stevige tred stil om zo ver mogelijk over het meer te turen. Het water brengt mij in trance en achter elke bocht heb ik het gevoel dat ik een ander meer te zien krijg. Toch is mijn vervoering niet groot genoeg om de waarschuwingsborden te negeren. Beware of... Het is niet het glibberige pad dat mijn aandacht trekt, wel de waarschuwing voor bijen, slangen en apen. Zolang het geen killer bees zijn, blijf ik bij die beestjes wel uitermate koelbloedig. Ik speur het pad goed af op slangen en bedenk pas later dat ze ook uit de bomen kunnen vallen. Uiteindelijk ligt er tussen het bos en het pad nog een redelijk drukke weg en ik geloof op z'n minst dat het geraas van de auto's de apen wel zal hinderen. Het laatste bordje zegt nog achthonderd meter naar de tempel. 

En daar zitten ze dan op de balustrade van het wandelpad. Twee apen, verstrengeld met hun babyaapjes. Ik blijf op een veilige afstand. Er is maar één pad. Ze hebben mij nog niet gezien. Ik kijk of er geen andere wandelaars op komst zijn. Niet dat ik er al veel ben tegengekomen. Ik stap een beetje dichter. Een van de babyaapjes kijkt me ongeïnteresseerd aan. Het pad naar de tempel leidt weg van het meer, hoog de bossen in. In de verste verte zie ik niemand naderen. Het meest waarschijnlijke is dat de apen wegvluchten. Het slechts denkbare scenario is dat het verderop krioelt van de apen. Ik keer op mijn stappen terug, mijn blik strak gericht op de weidsheid van het meer. 

Ik heb het Sun Moon Lake gezien en ik mag van geluk spreken. Als ik de volgende ochtend ontwaak, zie ik met moeite de overkant van de straat. Dikke mist zit samengepakt boven het meer en de bergen. De regen zorgt voor een extra dimensie grijs. Het is nog vroeg in de ochtend en ik kan alleen maar wachten op een aantal opklaringen. 

Een paar uur later sta ik moedeloos op mijn balkon. Ik kan het meer al onderscheiden van de bergen. Toch blijft het hard regenen. Het houdt Aziatische toeristen niet tegen. Ze stromen in troepen naar de boten aan de pier. Zij zullen hun programma kost wat kost afwerken. Waarvoor neem je de kabelbaan? Waarom klauter je honderden trappen op naar de verschillende tempels? Om van het uitzicht over het meer te genieten. Nu hangt er voor dat uitzicht een dik, grijs regengordijn. Ik ben niet te genieten. Ik pantser mezelf in al mijn warme kleren en regenjas om middageten en versnaperingen in te slaan. Mijn hoofd in de grond. 

Laat in de namiddag klaart het een beetje op. Ik kijk beteuterd naar mijn niet verzilverde bootticket. Om het geen hele mislukking te laten lijken, zou ik nog op de boot kunnen springen. Terwijl ik de overweging maak, is de pauzeknop van de regen alweer uitgedrukt. Ik plof neer op mijn bed, lees verder in mijn boek en zal alleen nog mijn moed bijeenrapen om ergens iets te gaan eten. 

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Sun Moon Lake»

Impressie van het Sun Moon Lake (40)

07 Maart 2019 | Zon, rijst en gelukskoekjes (2018-2019) | Taiwan | Laatste Aanpassing 03 Mei 2019

  • De volgende dag

 

Plaats een Reactie

Anneleen Aan het verhaal van het hotel komt nog een staartje... volgende verhaaltje ;-) Geplaatst op 06 Juni 2019
Cathy Gelukkig wel een heerlijk hotel, maar wel jammer dat je niet je geliefde tempelhonger kon stillen door die rotapen. Geplaatst op 06 Juni 2019

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking