Reisverhaal «Gouden koepels, iconen en andere schoonheden»
Transmongolië Express 2013
|
Rusland
|
0 Reacties
07 Juli 2013
-
Laatste Aanpassing 07 Juli 2013
Het rode plein - waarom het rode plein?
Ik denk aan een communistische connotatie. Iedereen niet?
Als ik op het plein sta, bedenk ik dat de naam verwijst naar de rode kleur van het Historisch Museum in oud-Russische stijl, van de omwallingsmuur van het Kremlin of van de donkerrode kleur van de Basiliuskathedraal. Ook de zwartrode granieten blokken van het Leninmausoleum passen binnen het thema.
Fout.
Het 500m lange plein dankt zijn naam aan het Russische woord krasnyj dat oorspronkelijk mooi betekent. Het mooie plein dus. Daar kan ik best inkomen. De betekenis van het woord veranderde in rood. Het mooie, rode plein is minder strak dan ik me had voorgesteld. De kasseien stralen een middeleeuwse gezelligheid uit. De openbare executies van in die tijd zullen we maar even vergeten.
Leninmausoleum
In 1924 gestorven en daar ligt hij nu - tegen zijn wil in - tentoongespreid. Gebalsemd, in zijn glazen kist. Zo statig, precies in functie. Alsof hij elk moment kan ontwaken. Akelig mooi. Even denk je dat Madam Tussaud's een wassen exemplaar heeft uitgeleend, maar deze man is echt. Hij wou dit niet en zie ons hier nu in een stoet van toeristen aan zijn voeten passeren. Ach ja, een Sovjetleider heeft niets zelf te willen. Wat het volk wilt, dat is wat telt...
De Basiliuskathedraal
De geribbelde en felgekleurde uienbolletjeskoepels trekken constant mijn aandacht. De oorspronkelijke koepels waren helmvormig, maar na een brand in 1583 werden ze door deze uitjes vervangen. Sinds 1670 kreeg hij zijn leuke kleurtjes, daarvoor was hij wit met gouden koepels. Hmmmm.... dat zou toch ook wel mooi geweest zijn...
Ivan de Verschrikkelijke liet deze kathedraal bouwen ter ere van de inname van het Mongoolse bolwerk Kazan in 1552.
Ivan was zo door de schoonheid van de kathedraal onder de indruk dat hij de architect blind maakte. Zo kon hij nooit meer zo iets moois ontwerpen. Ja, het was niet voor niets Ivan de Verschrikkelijke.
Binnen de lijntjes in het Kremlin
Eén voet van de stoep en gefluit.. een berisping van een van de zovele bewakers.
Tegen de richting, gefluit...
Naast het zebrapad, gefluit... Je moet bij een bezoek aan het Kremlin op de lijntjes lopen.
Onderga de lange wachtrijen en strenge controles en geniet gewoon van alles wat blinkt. Binnen de muren van het Kremlin staan vier prachtige kathedralen en een klokkentoren. Wit met gouden koepels is het hoofdthema. Ons fototoestel draait op volle toeren. Binnenin zijn de muren van kop tot teen versierd met iconen. Jesus Christ kijkt vanaf de hoogste koepelwand als een superstar op ons neer.
De metro is een museum
Om aan metrotickets te geraken, moeten we weer handen en voeten gebruiken. We doen een toertje langs de meest indrukwekkende metrostations. De metro in Brussel kan er niet alleen qua architectuur maar ook qua netheid en veiligheid een voorbeeld aan nemen. Wij kijken naar de gedecoreerde plafonds en muren terwijl de reizigers zich snel een weg banen naar het juiste perron.
Een Russische man ziet ons staren op het metroplan. Het is altijd even zoeken naar de metrohaltes die in het cyrillisch schrift staan. Zonder een Engels woord te gebruiken, leidt hij ons naar het juiste perron. Hij zou er nog zijn eigen metro voor laten passeren. Ach ja, dat zou hem amper twee minuten van zijn leven gekost hebben. Overdag rijden de metro's hier met een frequentie van 1 à 2 minuten...
We steken onze kop boven in het oude Arbat. In de Ulitsa Arbat, een winkelwandelstraat, lijkt mijn shopdroom in vervulling te gaan. Schijnt bedriegt. De terrasjes zijn zeker een aanrader, maar in de souvenirwinkeltjes vind je winkel na winkel dezelfde veel te dure troep.
Deze wijk was in de 19de eeuw het trefpunt van kunstenaars, musici, dichters, schrijvers en intellectuelen. De dichter Poesjkin woonde hier. Van die sfeer valt niet veel meer te merken. Een would-be rocker staat wat geld bij elkaar te kwelen en tekenaars maken portretten van gewillige toeristen.
