Reisverhaal «Retrospectief - Modderbadje in Mongolië»

Transmongolië Express 2013 | Mongolië | 0 Reacties 29 Augustus 2013 - Laatste Aanpassing 30 September 2013

Wat een lawaai, bedenk ik terwijl ik mijn ogen opentrek. Het klinkt alsof er reuzenstieren met hun neus tegen de tent gedrukt staan en zin hebben om niet alleen het sappige gras maar ook om ons op te grazen. Ik steek voorzichtig mijn hoofd buiten om een ochtendlijke confrontatie met de beesten af te wenden. De kust is veilig, de koeien lopen intussen al bij de rivier. Buiten ontwaar ik alleen maar tinten grijs in de grauwe lucht, de koude regen en het natte gras.

“Dat wordt nog een dagje ongewassen”, meld ik Isa die haar ogen opentrekt. Ze zucht. We hadden zo uitgekeken naar een duik in de rivier. Of op z'n minst naar voldoende water om ons haar te wassen.

“We hebben geen water meer om te koken”, zegt Naraa als hij met een lege jerrycan terugkomt van de rivier. De regen heeft het zuivere rivierwater vervuild. Op deze woorden springen Naraa en Amgaa in de jeep. Daar staan we dan alleen aan onze tent, ergens in Mongolië.

“Die zien we nooit meer terug”, grap ik. Isa grijnst.

“In plaats van te zeggen waar ze naar toe zijn en hoe lang ze weg zijn”, moppert ze. Het dorp ligt een eind verderop. De wegen zijn zompig door de regen. Direct terug is hier een relatief begrip. Een uur later zien we de jeep terug in het landschap verschijnen. Naraa stapt uit en zwaait met de volle bidon. Zonder al te veel woorden begint hij aan het ontbijt.

Regenweer is de kwelduivel van de chauffeur die zich een weg baant over de aardewegen van de steppeheuvels. En van de passagiers die voelen dat de jeep door de modder slipt.

“Dit vind ik niet leuk”, jammer ik als we met de jeep een bergje dreigen af te glijden. Niet dat we van hoog vallen, maar ik zie een gekantelde jeep in de modder niet zitten. Ik hou me krampachtig aan de zetel vast alsof dat ons kan redden. En dan hoor ik een geluid dat ik enkel van op televisie ken, een wiel dat als een bezetene ronddraait op zoek naar vaste bodem. Mijn gedachten zitten vast in de modder. Ik geraak er niet meer uit.

Na ontelbare pogingen om de jeep uit de modder te rijden, stappen Isa en ik uit en dopen onze sandalen in de glibberige modderpoel.

“Kunnen we niet rechtsomkeer maken”, vraag ik aan Isa die daar natuurlijk ook het antwoord niet op kent.

“Ja, we hoeven toch niet per se die kant op”, antwoordt ze terwijl ze het modderspektakel aanschouwt. “We moeten dat Naraa aan zijn verstand proberen brengen”, zegt ze, “zodat hij Amgaa kan inlichten.”

Naraa’s glimlach om zijn mond verraadt wat hij denkt over ons verzoek. Maar in Mongolië geef je zo snel niet op. Amgaa en Naraa gaan op verkenning. Ze onderzoeken het terrein naast het uitgeholde modderspoor. De heuvelkant is niet alleen bezaaid met bomen, maar onder het gras zitten ook rotsblokken verscholen. Ik wentel een beetje om mijn as, probeer niet uit te glijden in de modder. Een kudde koeien staat mij dwaas aan te gapen. We wachten en zuchten ook af en toe eens. Een half uur later zien we Naraa en Amgaa terug in het beeld verschijnen. Of dat goed of slecht nieuws is weten we niet. Isa kruipt terug in de auto, ik bekijk het liever vanaf een afstandje en beslis om te voet naar boven te gaan. Er is toch nog plaats voor een kilootje extra modder rond mijn sandalen. Stappen en niet uitglijden, dat is het enige waar ik aan denk.

De jeep schiet in een sneltempo de heuvel op, door het gras, tussen de bomen en rotsblokken. Maar dan gebeurt het onvermijdelijke als ze terug op de weg komen. De wagen raakt terug vast in de modder. Ik word er zo moedeloos van. Zij geven niet op. Als je in Mongolië opgeeft, red je niet. Ik red het hier niet. De touwen worden bovengehaald. Amgaa start en Naraa trekt aan het touw, in de richting dat Amgaa aangeeft. Het touw knakt na één poging door, maar ze gaan gewoon door.

“Moet ik meetrekken?”, vraagt Isa en Naraa knikt. Even hangen we met drie aan het stuk touw, maar echt doeltreffend is dat niet. Stukje bij beetje vooruit en terug vast, Amgaa ploegt de jeep in alle mogelijke richtingen, over alle mogelijke sporen en terug achteruit. Hij denkt na. We gaan een aantal passen achteruit, want de jeep slipt vaak de andere kant op.

Honderd pogingen verder en anderhalf uur later staat de jeep op vastere bodem en rijdt Amgaa alsof er niets gebeurd is de steppeheuvel af. Hij lacht. Mijn benen trillen na. Mijn ogen speuren de staat van het wegdek af. Ik vind mijn rust terug en geef me over aan de rijkunsten van Amgaa. Hij heeft nog een lange tocht voor de boeg.

 

 

 

 

Fotoalbums van Mongolië

Treinrit Ulanbataar - Datong (China) (11)

28 Juli 2013 | Transmongolië Express 2013 | Mongolië | Laatste Aanpassing 29 Juli 2013

  • DSCN8521
  • DSCN8496
  • DSCN8497
  • Hilariteit bij het vinden van een egel

Mongolië offroad (61)

27 Juli 2013 | Transmongolië Express 2013 | Mongolië | Laatste Aanpassing 27 Juli 2013

  • 42
  • 45
  • 3
  • 40

Met de trein van UU naar UB (7)

18 Juli 2013 | Transmongolië Express 2013 | Mongolië | Laatste Aanpassing 18 Juli 2013

  • Afscheid van Rusland, nog snel voor de grens een k
  • Mijn nieuw Merinowoltruitje, hopelijk ben ik daarm

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking