Reisverhaal «Mexico City = Museum City»

Mexico 2016 | Mexico | 0 Reacties 02 Augustus 2016 - Laatste Aanpassing 12 Februari 2017

Dit is balen! Op maandag zijn in Mexico City alle musea gesloten. Werkelijk allemaal. Een misrekening in de planning. Het wordt kiezen tussen duchtig schrappen in mijn verlanglijstje of zo vroeg mogelijk erin vliegen. Wie mij intussen een beetje kent, weet dat ik deze nederlaag niet onderga. Ik heb welgeteld acht uur om er zoveel mogelijk te bezoeken. 

Ik spoor met de metro naar Bosque Chapultepec, een van de grootste stadsparken van Mexico City. Ik laat het groen links liggen en stap recht op mijn doel af: de verschillende musea die in en rond het park liggen. Van de architectuur van het Museo Nacional de Antropología ben ik meteen onder de indruk. Een eigentijdse grijze constructie, een ultramoderne fontein op de uitgestrekte binnenplaats, in het midden een strak afgelijnde waterpartij, met daar rond de expositieruimtes. Meer dan twintig zalen op het gelijkvloers. Voor de eerste verdieping, waar de leefwereld van de inheemse Mexicaanse culturen wordt tentoongesteld, pas ik. Het is te veel. Ik sla in een sneltempo zoveel mogelijk pre-Columbiaans erfgoed op mijn netvliezen op.                  

Dwars door het park leidt een pad naar het Museo Rufino Tamayo. Ik leerde de man zijn collectie pre-Columbiaanse kunst kennen in Oaxaca, nu wil ik ook graag zijn werk zien. Alweer een museumgebouw dat uitmunt door zijn strakke vorm. Binnen zijn de ruimtes meesterlijk geconstrueerd met verschillende niveaus die in elkaar overvloeien. De grote glaspartijen die op het park uitgeven, zorgen voor een wisselwerking tussen natuurlijke en kunstmatige lichtinval. Dit museum stelt vooral hedendaagse kunst tentoon. Zo komt de installatie Plumed Serpent and Other Parties voort uit de fascinatie van kunstenaar Eduardo Sarabia voor de quetzal. De kleurrijke muur staat symbool voor een driehonderdtal vogelsoorten die met uitsterven bedreigd zijn, waaronder de quetzal en de rode lepelaar.

                

Er is geen tijd voor museummoeheid. Ik steek de Paseo de la Reforma over en wandel recht het Museo de Arte Moderno binnen. De zalen zijn opgebouwd rond een centrale inkomhal. Mijn doel is Las dos Fridas van Frida Kahlo. Na mijn bezoek aan het Museum Frida Kahlo was ik een beetje op mijn honger blijven zitten. Haar Casa Azul gaf vooral inkijk in haar leven, zowel als kunstenares als privé. Ik wou meer werken van Kahlo zelf zien. Las dos Fridas was de kers op de taart. Toch wil ik niet zo maar aan de andere collecties voorbijgaan en neem de tijd om het hele museum te bezoeken. Voor ik de beelden in de tuin bezoek, bezwijk ik voor een cappuccino op het terras van het museumcafé. Een oppepper die ik nodig heb. 

                                

Mijn plan is overmoedig. Ik strompel richting metro waarbij ik een blik opvang van het Castillo de Chapultepec. In het kasteel huist het Museo Nacional de Historia. Er staat een lange rij. Gelukkig staat dit niet bovenaan mijn lijstje. Het Palacio Nacional met muurschilderingen van Diego Rivera wordt mijn volgende bestemming. Ik spoor terug naar het historisch centrum van de stad. Ik word ongedurig. Waar zijn die murales? De cactustuin prikkelt mij meer. Binnensmonds vloeken helpt niet. Ik zou het nochtans willen wanneer ik zie dat de grote muurschildering langs de traphal in de stellingen staat. 

Templo Mayor ligt achter de kathedraal, vlakbij het Palacio Nacional en de zócalo. Het was de belangrijkste tempelpiramide van de Azteekse hoofdstad Tenochtitlan. Die restanten liggen midden in de stad. Ik dacht dat ik niet meer onder de indruk kon zijn van een stapel stenen. Of heb ik vandaag al te veel in musea gezeten? De stenen overblijfselen van onder andere serpenten, arenden en kikkers overtreffen mijn verwachting. Ja, kikkers. Hun gekwaak kondigde blijkbaar de regen aan. Ik geniet ook van het beeld van Chakmool die zichtbaar nageniet van de mensenoffers die langs zijn altaar zijn gepasseerd. Een muur vol stenen doodskoppen verraadt dat hier veel mensen geofferd zijn.                             

               

Mijn twee laatste haltes liggen vlakbij ons logement. In het slechtste geval kruip ik terug. De koepel van het Palacio de Bellas Artes wordt nog goudgeler als de zon er een extra laagje op legt. Hier geen strakke soberheid. De bombastische inkomhal blinkt van het marmer en straalt best wel Art Deco-grandeur uit. De muurschilderingen van Rufino Tamayo en Diego Rivera maken het nog opzichtiger. Het gebouw is imposanter dan de collectie. Dit is voornamelijk een opera- en concertgebouw. In 1950 debuteerde Maria Callas hier.

Half vijf. Ik hou me zelf voor dat er nog wat cultuur bij kan en pep me op in ware Speedy Gonzalesstijl. Andale, ándale! Arriba, arriba! Ik doorkruis in een sneltempo het Alameda Central. Het stadspark is een verademing op deze zwoele dag. De kinderen spelen in de fonteinen. Ik passeer zo dicht mogelijk om wat van hun uitbundig watergespetter op te vangen. Het Museo Mural Diego Rivera draait om de vijftien meter lange muurschildering Een droom over een zondagnamiddag in het Alameda Central. Diego droomde honderden historische figuren bij elkaar. Ze zijn gegroepeerd rond Catrina, een aangekleed skelet. Rivera heeft zichzelf als kind afgebeeld, hand in hand met Catrina. Frida staat achter hen. Het lijkt mij eerder een nachtmerrie. Catrina symboliseert de dood. Ze speelt een iconische rol in de Mexicaanse cultuur en dus ook in de souvenirs. Doodskoppen en skeletten krijgen ze aan mij niet verkocht.  

                                                  

Mexico City... ik kom zeker terug! In het centrum rond de zócalo is de mensendrukte ongenadig, maar je vindt hier zo veel mooie plaatsen waar je kan genieten van de rust. Een volgende keer wil ik alles in een iets gezapiger tempo verkennen. Een halve dag rondslenteren in een museum, ergens verderop een leuke wijk ontdekken en mensjeskijken in het stadspark. Nu stormde ik als een kip zonder kop van de ene naar de andere kant om de finish te halen. Zeven musea op een dag. Ik geef het grif toe... ergens kick ik daar wel op.



Praktische informatie

1 metrorit: 5 peso (ongeveer 20 eurocent)

Museo Nacional de Antropología: 65MXN (ongeveer €2,9)

Museo Tamaya: 60MXN (ongeveer €2,7)

Museo de Arte Moderno: 60MXN

Palacio Nacional: gratis - zorg wel dat je je paspoort bij hebt. Je moet dit afgeven als identificatiebewijs. 

Museo Del Templo Mayor: 65MXN

Museo del Palacio De Bellas Artes: 60MXN + 30MXN (fotopermissie)

Museo Murales Diega Rivera: 30MXN + 5MXN (fotopermissie)

Museo Frida Kahlo: 140MXN + 20MXN (fotopermissie)

Estudio Diego Rivera: gratis

 

 

 

 

Fotoalbums van locatie «Mexico City»

Museumrun in Mexico City (46)

02 Augustus 2016 | Mexico 2016 | Mexico | Laatste Aanpassing 19 Januari 2017

 

Plaats een Reactie

 

      
This site is only viewable in landscape mode !
Session Tracking