Reisverhaal «Hotelescapade in Puebla»
Mexico 2016
|
Mexico
|
4 Reacties
26 Juli 2016
-
Laatste Aanpassing 15 Januari 2017
De norse taxichauffeur die bruusk door de straten schuurt, is niet meteen de beste kennismaking met de stad Puebla. Als hij ons toch veilig en wel dropt, kan er nog een bescheiden glimlach af. Voor een basic hotel kreeg Hotel Provincia Express een uitmuntende beschrijving in The Lonely Planet. "This wonderful place has one of the most stunning tiled interiors in Puebla and rooms come at knock-down prices." Bij de woorden 'prachtig betegeld' begin ik spontaan te kwijlen. Puebla is gekend voor z'n talavera. De tegeltjes decoreren de gevels van stad. Ook de trapgevel van het hotel. Binnenin blinkt de hoge traphal van de gekleurde patronen. Elke verdieping heeft een andere kleurencombinatie. Op de gangen die grote binnenhallen zijn, komen hoge houten poorten als kamerdeuren uit. Tot nu toe overweldigt het. Het meisje van de receptie opent het zware hangslot van een vrije kamer. Er overvalt ons een wakke geur en voor ze het licht aanknipt, is het pikdonker. Geen ramen.
Gelukkig hebben we nog een andere optie, Hotel Imperial. We torsen onze zware rugzakken. Ook al is het niet heel ver, ik ondervind meteen wat ik de voorbije weken gekocht heb. In Hotel Imperial zit de prijs alvast goed. De kamers liggen op de verschillende verdiepingen rond een tropische binnenpatio. Hier geen tegeltjes, maar alles is geverfd in een warme terracottakleur. We smelten opnieuw. Deze keer zijn we wel iets afwachtender. De kamer ruikt alvast frisser. Er zit alleen een klein raampje in de badkamer dat uitgeeft op de binnenkoer. We zuchten. Misschien moeten we voor de derde optie gaan.
We pakken het slimmer aan. Isa blijft in de hotellounge wachten met onze rugzakken en ik ga met The Lonely Planet alleen op pad. Er rust een grote verantwoordelijkheid op mijn schouders: ik moet een degelijke kamer vinden. Ik begin te vrezen dat betaalbare kamers geen ramen hebben. In het derde hotel ga ik niet verder dan de receptie. De tweepersoonskamer heeft een klein tweepersoonsbed. Twee kamers zijn dan weer te duur. Ik druip af.
Mijn voeten sloffen en mijn schouders hangen bijna op de grond bij de gedachte aan de raamloze cel. Op de terugweg valt mijn blik achteloos op het luxueuze Hotel Colonial. Het koperen naambordje schittert in mijn ogen. Ik schrik op en blader vlug door The Lonely Planet. Dit hotel staat er ook in. "This hotel exudes heritage from its many gorgeously furnished rooms." Dat kan ik me levendig voorstellen als ik naar de gevel opkijk. Wat me nog alerter maakt, is de lage prijsquotering. Dit kan niet waar zijn. Ik trek mijn stoute sandalen aan en stap het veel te chique hotel binnen.
De inkom overdondert mij. Ik voel me een klein meisje en ben blij dat ik hier niet met mijn rugzak sta. Toch kan dat meisje zich de kamer veroorloven. De man van de receptie troont mij mee in een prehistorische lift. Hij trekt de vergulde deur van de liftkooi dicht en bedient hem met een hendel. De hijskabels schieten in werking. Ook hier liggen de kamers rond een binnenkoer. Raamloos spookt door mijn hoofd. Door een gigantische koepel kan je beneden in het restaurant gluren. De eerste volhouten kamerdeur gaat open. Het licht valt overvloedig binnen langs twee grote ramen. De kamer is mooi ingericht. De badkamer is clean en straalt iets meer luxe uit dan we gewoon zijn. Ik wil de man van blijdschap rond de hals vliegen. Ik rep me naar Isa.
Hotel Colonial ademt historie uit. Tot het einde van de 18de eeuw was het een Jezuïetenklooster. Daarna verwierf ene mr. Covarrubias het gebouw en ontving er belangrijke reizigers die onderweg waren van Veracruz naar México City. Daarmee was de toon gezet. Vanaf het midden van de 19de eeuw werd het een hotel en restaurant (Hotel Jardín). In 1930 kocht de familie Del Campo het gebouw en veranderde de naam in Hotel Colonial.
Dit hotel heeft de charme en de klasse van een luxehotel. Obers en personeel dragen een piekfijn zwart-wit uniform. Wil je de lift gebruiken, moet je de liftboy wenken. Het decor is fabuleus. Je waant je in een andere tijd. Ook in het restaurant krijg je wit servies en linnen zonder dat het prijskaartje navenant is. Met pijn in het hart geef ik toch een puntje van kritiek. De matrassen waren maar zozo, maar onze jonge ruggen zullen dit wel verduren.
Praktische informatie:
- ADO bus van Oaxaca naar Puebla, ongeveer 4u, 446 MXN
- Hotel Colonial, 4 Sur 105, Puebla, 760MXN, www.colonial.com.mx
- Museo Amparo, 35MXN, mooie pre-Columbiaanse beeldjes, www.museoamparo.com
- Museo Universitario Casa de los Muñecos, gratis
