Reisverhaal «Toyako Onsen: zin in meer»
Japan 2019: rond Tokyo en Hokkaido
|
Japan
|
0 Reacties
21 Juli 2019
-
Laatste Aanpassing 17 April 2020
Een kudde schapenwolken dromt samen boven het Toya meer. De ondertoon is blauw. De zon doet haar best om ze uiteen te drijven. Mijn trui gaat als eerste uit. Ik wil me ook verlossen van mijn lange broek. Aangezien het nog te vroeg is om in te checken, kleed ik mij om in het krappe toilet van de hotellobby. Ik moet de zon voelen op zoveel mogelijk huid.
Mijn eerste plan was om rond het meer te fietsen. Er staan zeker vijftig kunstbeelden op die route. Ik heb nog niet geluncht, dus bedenk ik dat het geen goed idee is om de vijf uur lange fietstocht nog aan te vatten. Ik hou het bij een wandeling. De beloning is groot voor de kleine inspanning die ik maar moet leveren. Langs de promenade in het centrum van Toyako Onsen spot ik al meer dan tien beelden. Het is fascinerend om een invalshoek te vinden waarbij het lijkt alsof het beeld in interactie gaat met het landschap.
Ik spring op een sightseeing ferry naar Nakajima, een groene heuvelachtige eilandengroep in het midden van het meer die vanaf de promenade constant mijn aandacht trekt. Het kleine Lake Toya Forest Museum bezoek ik niet. Er is ook een klein schrijn om de natuurgoden te vereren. De herten die hier wonen komen niet opdagen. Ik geniet van een ijsje van zwart sesamzaad en tuur over het meer. Je kan hier blijven tot de laatste boot je terug meeneemt naar Toyako Onsen. Zo lang wacht ik niet. Als ik de plezierboot zie naderen, besef ik mijn toeristenstatus. De buitenkant ziet eruit als een Middeleeuws kasteel. De Aziatische toeristen lijken het fantastisch te vinden. Ze vinden het ook amusant om de gulzige meeuwen die rond de boot cirkelen te voederen. Ik denk alleen maar aan meeuwenkak.
In de late namiddag zijn de meeste wolken verdreven. Ik geniet van de strakblauwe lucht, het opflakkerende berggroen, de flanken van de berg Yotei en de piek van de actieve Usu-vulkaan. De warmwaterbronnen zijn beginnen stromen na een uitbarsting aan het begin van de twintigste eeuw. Met heilzaam water voor de bloedsomloop en snijwonden. Langs de promenade zijn er hand- en voetbaden. Die helpen dan weer voor geluk, een lang leven, bij matchmaking en bij de bevalling. Maar de natuur geef en neemt. In het jaar 2000 was er een verwoestende uitbarsting. Ik ben een tevreden reiziger als ik die grootse natuurwonderen vanop een veilig afstandje kan bewonderen.
De avond sluit in schoonheid af met een heus vuurwerk op het meer. Vanaf eind april tot eind oktober is er elke avond een spektakel. Twintig minuten lang wordt de donkere hemel verlicht met flitsende kleurenbundels en klinken op de promenade niet alleen harde knallen, maar ook ohs en ahs en applaus. Ik juich mee voor een geslaagde dag aan het Toya meer. De zon heeft mij opgeladen en ik hoop op meer.
Fotoalbums van locatie «Lake Toya»
