Reisverhaal «Nara: herten, parken en tempels»
Japan 2015
|
Japan
|
2 Reacties
17 Juli 2015
-
Laatste Aanpassing 12 Augustus 2015
Ik wandel het station van Nara uit. De rugzak stevig op de schouders, de zintuigen op scherp. Mijn arendsogen verkennen de nieuwe omgeving. Vanaf het station leidt een avenue met winkeltjes me naar het vertrekpunt van de bezienswaardigheden. Een lichte miezer vergezelt me in de zoektocht naar mijn guesthouse. Maar is zo zachtaardig dat ik er amper nat van word. Oren en neus op actief en ik knik tevreden als zij niets speciaal opmerken behalve een mix van gewone straatgeluiden en herkenbare stadsgeuren. Vandaag kijk ik scherper dan op andere momenten. Ik moet noodgedwongen twee nachten in plaats van eentje hier verblijven. Maar ik kijk nog eens rond en zie dat het goed is.
Zonder de dreiging van de tyfoon Nangka was ik nu onderweg naar Koyasan. Af en toe moet je eens buiten je budget denken. Ik boekte in Koyasan een nacht in een tempel. Je zou het misschien niet verwachten, maar die tempellodges zijn heel duur. De monniken koken vegetarische maaltijden, verzorgen het ontbijt en je kan vroeg in de ochtend deelnemen aan de rituelen. Ja, je begrijpt wel dat ik daar naar uitkeek. Met enig zoekwerk had ik iets betaalbaar gevonden dat goede beoordelingen kreeg. Dat was buiten Nangka gerekend. In Osaka vonden de uitbaters van mijn guesthouse en een ober in een restaurantje het geen goed idee om naar Koyasan te reizen. Ik heb nog getwijfeld, maar als lokale mensen aan de alarmbel trekken is het beter om hun oordeel te volgen. Tot twee nachten ervoor kon ik gratis annuleren, nu moest ik de volle pot betalen. Ik schakelde de jongen achter de balie in. Hij telefoneerde in zijn voornaamste Japans naar mijn logement en regelde een gratis annulering. Dat was een meevaller. Met die tyfoon is iedereen heel begripvol.
Herten zijn elegante beesten... in het wild... als je moeite moet doen om er eentje te spotten, is de voldoening nog zo groot. Hier eten de reeën uit de handen van de toeristen. Niet altijd even vriendelijk, ze gaan aan de haal met alles wat die toerist vastheeft. Ook al is dat verre van eetbaar. Ik ga er met een boog rond. De geur van hertenpoep is niet te harden. Ik probeer ongeschonden aan de eerste tempel te geraken. Mijn blik gaat van boven naar beneden. Naar de straat om de uitwerpselen te ontwijken, naar de bomen om de vallende taken in de gaten te houden. De wind rukt immers op. Het miezeren wordt regenen. Op mijn foto's lijkt alles donker en grauw, in het echt vind ik het mystiek. Het oranje hout van de tempels contrasteert fel met het donkergroene decor. Het felle mosgroen fluoresceert in de duisternis dat het park creëert. De geweien van de reeën zijn nog nauwelijks te onderscheiden van de afgevallen takken.
De meeste toeristen maken een dagtrip naar Nara, vanuit Osaka of Kyoto. Waarschijnlijk hebben ze op die ene dag meer gezien dan wat ik bezocht heb. De regen versnelt mijn tempo en zorgt er ook voor dat ik omwegen naar kleinere tempels niet meer maak. Met een stralende zon als metgezel zou ik hier veel langer rondstruinen. Nu struin ik rond onder de shopping arcades. Gelukkig zijn die er. Zo trotseer ik het stormweer en kan ik me ook een dagje amuseren zonder iets te bezoeken.
Fotoalbums van locatie «Nara»
