Reisverhaal «Japanese food porn»
Japan 2015
|
Japan
|
5 Reacties
15 Augustus 2015
-
Laatste Aanpassing 22 November 2015
Dit is een digestief verhaal met de werking van een goed aperitief! Dit beeldverhaal dient als afsluiter van mijn Japanblogs en wekt daarenboven de eetlust op. U bepaalt zelf waar en wanneer u dit leest, maar u bent gewaarschuwd. Ik acht me volkomen verantwoordelijk voor het water dat u in de mond krijgt, maar niet voor de daden die u daarna stelt. Ik zou zeggen: geniet, maar met mate...
Sushi, teppanyaki, wagyu... spontane reacties als het over de Japanse keuken gaat.
Een expert ben ik niet. Exclusief gegeten heb ik niet. Toch heb ik vijf weken lang geproefd van de Japanse keuken. Niet de verfijnde, wel de alledaagse. In een noedelbar. Uit de supermarkt. In een sushitent.
In veel restaurants bots je meteen op een gigantische automaat. Zelfs na een jaartje Japanse les moet je noodgedwongen een gerechtje kiezen met een prentje bij. Zelfs dan sukkel je de eerste keren. Gelukkig snelt meteen een dienster te hulp, of een ongedurige klant die achter jou staat aan te schuiven.
Je gooit het bedrag in de automaat, neemt je wisselgeld en bonnetje. De bediening gaat meestal heel snel. Deze gerechten zijn spotgoedkoop. Voor een grote noedelsoep betaal je 600 à 800 yen, wat ongeveer neerkomt op 4 à 6 euro. Als je er het gratis water of de koude thee bij drinkt, is de uitgave voor eten geen aanslag op je reisbudget.
Udon, ramen en soba zijn drie noedelsoorten die je frequent zal eten in Japan. Van dikke, witte tarwenoedels, Chinese eiernoedels tot lichtbruine boekweitnoedels die warm of koud geserveerd worden. Aan de foto's kan je zien dat ik heel wat soepen opgeslurpt heb. Ja, slurpen mag!
En natuurlijk sushi. Ik verkoos de nigiri. Een bolletje rijst wordt door de sushimaster met de vingers gevormd, hij vraagt of hij wasabi mag toevoegen (natuurlijk!) en drukt er dan een plakje rauwe vis op. Of tamago, een plakje lichtzoete Japans omelet.
Vis, vis en nog eens vis. Je proeft de nabijheid van de zee. Mijn nieuw ontdekte lievelingsgerecht is rauwe vis op rijst. Op de foto hieronder zien jullie de luxeversie. Bij veel gerechten wordt misosoep, een bouillon op basis van een zoutige sojaboonpasta, geserveerd. Na mijn reis in Japan hebben mijn smaakpapillen last van enige zoutgewenning.
De Japanse curry (karee) moet wel onderdoen voor de Thaise variant. Op de foto hier onder zwemmen de inktvisringen in de saus. Daarnaast smul ik van de veggievariant (eindelijk! groenten!).
Veel toeristen hebben een probleem bij het verorberen van een Japans ontbijt. Ik heb alleen een probleem met het rauwe ei en de gefermenteerde sojabonen (natto). Na een aantal dagen wist ik mijn ontbijtjes al beter uit te kiezen. Mijn favorieten: rijst met gegrilde zalm (en de toebehoren: miso, groenten...) of de rauwe tonijn (ik weet het, het spijt me oprecht) op rijst. Na het ontbijt bezwijk ik wel voor koffie!
Als het echt moet: westers ontbijt. Gelukkig met vers fruit en lekkere koffie à volonté.
Mijn favorietje in Kyoto. In het minuscule restaurant was er slechts plaats voor acht of negen personen. Na het proeven van de tsukemen (dipping noodles) ging ik er zeker vijf keer eten en bestelde steeds hetzelfde gerecht met sesampasta en chili olie. Hier leerde ik ongegeneerd slurpen.
Fotoalbums van locatie «Tokyo»
