Reisverhaal «Eerste voetstappen op Hokkaido: Hakodate»
Japan 2019: rond Tokyo en Hokkaido
|
Japan
|
6 Reacties
17 Juli 2019
-
Laatste Aanpassing 06 April 2020
Als de piloot de landing inzet op Hakodate, het zuidelijkste punt van het noordelijke eiland Hokkaido, lijkt het alsof de grijze regenwolken met ons vliegtuig zijn meegereisd. Het zijn dan ook mistroostige eerste stappen die ik in deze havenstad zet. Ik had het allemaal een beetje meer grootstedelijk verwacht. Dat doet mij eraan herinneren dat de meeste toeristen naar Hokkaido reizen voor de natuur en ik misschien qua cultuur en bezienswaardigheden een beetje op mijn honger blijf zitten. Nu, na een stevige portie shio ramen, een meer zoutige variant van de gekende noedelsoep, is er van honger geen sprake meer. En een opsteker, de lokale wijn is ook goedgekeurd.
Ontbijten voor acht uur is geen sinecure, tenzij ik naar de ochtendmarkt stap op anderhalve kilometer van mijn hostel. Ik trek mijn licht regenjasje aan om het ochtendgrijs te trotseren, ook al het is niet koud. Op de versmarkt gaat mijn geweten in strijd met mijn eetlust. Ik gruwel van de opgezette zeeschildpadden, de reuzenkrabben die rondwalsen in te kleine bassins en de levende pijlinktvissen die zoals op de kermis als eendjes gevangen worden. Maar de goesting overwint. Ik bestel in een eettentje kaisendon, een kom rijst met verse zeevruchten op. De rauwe sint-jakobsschelpen smelten in mijn mond. Mijn ontbijtbudget zal de komende reisdagen verdrievoudigen.
Ik raak ook gefascineerd door de onbetaalbare meloenen. Dat fruit ongelooflijk duur is in Japan ondervind ik al langer dan vandaag. Ik snak hier soms naar fruit. En als ze hier een bepaalde fruitsoort kweken, dwepen ze met perfectionisme. De cavaillons zijn extra groot, mooi eirond en zitten verpakt in luxueuze dozen. Voor twee kanjers van goede kwaliteit tel je meer dan veertig euro neer, maar het dubbele is ook mogelijk. Chinese toeristen poseren met een partje meloen alsof het een goudstaaf is. Ik bedenk dat ik thuis soms een halve meloen onachtzaam laat rotten. Ik koop een verse melonshake die waarschijnlijk van de misvormde meloenen gemaakt is. Het oranje goud smaakt.
Hakodate is gesticht in 1454 en een van de oudere steden van Hokkaido. Toch dateren de meeste historische gebouwen uit de late negentiende eeuw. Hakodate was een van de eerste havens die opende voor niet-Japanse schepen. In de Edo-periode sloot Japan het land af voor buitenlandse handel. Nederland en China waren daar een uitzondering op. Halverwege de negentiende eeuw sloot Japan een vriendschapsverdrag met de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Rusland. Zo kende Hakodate een bloeidende buitenlandse handel. Nu is de baai met gerenoveerde handelshuizen in rode baksteen een trendy hotspot. Er zijn ontelbaar veel winkels en souvenirshops in ondergebracht.
De verschillende landen die hier ooit voet aan wal zetten, richtten niet alleen consulaten op, ze dropten hier ook hun kerken. Als je die sfeer wil opsnuiven in de wijk Motomachi, dan moet je klimmen. Achter mij liggen de bergen omkringeld door wolken. Toch zijn er opklaringen en is er zelfs wat zon. Ik tuur zo ver ik kan over de baai en de zee. Ik wandel langs schrijnen en kerken. Ook al hangt mijn tong op de grond, als ik een pad zie dat nog hoger gaat, wil ik hoger. Het uitzicht blijft min of meer hetzelfde. De voldoening is alleszins groot. Voor het hoogste punt van de berg neem ik wel de kabelbaan. De bergen rondom ons zijn bijna opgeslokt door de wolken, ik maak snel wat foto’s voor ze ook de baai innemen.
Met het oude stadstrammetje rijd ik naar de Goryokaku toren. Vanaf het observatieplatform krijg ik een mooi uitzicht over het stervormige park aan de voet van de toren. Het is een oud militair fort. De stervorm zou enkel in de westerse architectuur voorkomen. De regering wou buiten de haven en het stadscentrum een regeringskantoor bouwen dat beschermd werd door een fort. Het werd ontworpen naar de versterkte steden in Europa die bestand waren tegen zware kanonaanvallen. Ik bezoek er de diplomatenwoning, maar sta snel weer buiten. Vandaag schijnt de zon volop en ik geniet liever van het mooie weer. Ik keer te voet terug naar de baai en geniet van elke voetstap. Hakodate zit in mijn reishart.
Fotoalbums van locatie «Hakodate»
