Reisverhaal «De trein is altijd een beetje reizen»
De hopelijk misschien naar Parijs en Italië-reis
|
Italië
|
3 Reacties
27 Juli 2021
-
Laatste Aanpassing 19 Augustus 2021
Ik plof neer in de brede eersteklassezetel van de TGV naar Turijn. Het is nog vroeg, maar er rest mij alleen zitten, lezen, indutten en genieten van het uitzicht. Mooi weer ten zuiden van Parijs. En veel zonnebloemvelden. Ik lijk een rijstveld te zien. Tot ik eens knipper met mijn ogen.
De aankondiging komt na ongeveer vier uur sporen. De afgelopen dagen in Parijs moest mijn Frans nog een beetje wakker worden, maar nu kan ik elk woord volgen. In Modane, een stadje in de Franse Alpen, zal de trein niet meer verder rijden. Terminus. daar zullen we naar een bus gekatapulteerd worden. Waarschijnlijk. Vermoedelijk. Mijn oren tuiten. Einde van mijn relaxte treinrit. In Azië had ik even gegrinnikt en erop vertrouwd dat ze de toerist uit verre oorden wel gingen helpen. Gelukkig komt mijn beste Frans boven om bij mijn medepassagiers te checken of wat ik begrepen heb wel is wat ze hebben overgebracht. De verbazing is alom. Vooral de reden is reden tot verontwaardiging. Geen stroompanne of aardverschuiving… maar een conducteur of bestuurder die niet aanwezig is voor het Italiaanse gedeelte. Une blague, zeggen mijn medepassagiers in koor. Misschien heeft hij/zij positief op Corona getest of geeft hij er na jaren gebrek aan waardering gewoon de brui aan gegeven. Deze ochtend heeft hij beslist om het over een andere boeg te gooien. Een b&b openen. De speculaties in mijn hoofd slaan op hol.
In Modane worden we in geen tijd naar de bussen gebracht. De chauffeurs lijken er geen zin in te hebben. Misschien zijn zij uit een verlofdag teruggeroepen. Ik vrees bochten door de bergen en geen reisziektepilletje op zak. Gelukkig kan ik met enig niet COVID-veilig ellebogenwerk een zitje op de voorste rij bemachtigen. De rit gaat over tolwegen en door tunnels. In Italiaanse vaart. In de smalle tunnels steken we grote vrachtwagens voorbij. Ik knijp mijn ogen dicht. Een twintig minuten later dan de voorspelde tgv-tijd komen we aan in Torino Susa Porta.
Ik besef het nu pas: ik ben op reis en ik moet mij aan de onvoorspelbaarheid overleveren. Het lijkt zo lang geleden.
Fotoalbums van locatie «Torino»
