Reisverhaal «De eerste halte: Leipzig»
Veertig dagen treinen door Europa
|
Duitsland
|
0 Reacties
04 Juli 2022
-
Laatste Aanpassing 16 Augustus 2022
4/7
Entschuldigung, wann kommt der Bus? In fünf Minuten. Het enige Duits dat ik ooit geleerd heb op school, spookt door mijn hoofd. Alleen is het geen bus maar een Zug die niet of te laat komt. En het zijn ook geen minuten maar Stunden. De rit van Brussel naar Leipzig eindigt in Keulen. Vanaf dat moment moet ik op goed geluk andere ICE-snelheidstreinen nemen. Het duurt lang om uit Keulen weg te geraken. Daarna wordt het minder druk en kan ik vlotter een plaatsje bemachtigen. Van Deutsche Gründlichkeit heb ik niets gemerkt. Het was chaos en alle conducteurs staken zich weg.
5/7
Zowel de strakheid van de monumentale gebouwen als de frivole details bekoren mij in Leipzig. Op deze warme, zonnige dag, beslis ik om alles langs de buitenkant te bekijken. Op de Augustplatz ben ik onder de indruk van het Gewandhaus en de Opera, en geniet van een lokale markt. Ik ga ook een eind buiten het stadscentrum. Onderweg stap ik de Duitse nationale bibliotheek binnen voor een toiletstop en kom buiten met een mini-privérondleiding. Nu ik zo ver gekomen ben, bezoek ik het statige Völckerslachtdenkmal. Binnenin is alles imposant. Voor hetzelfde geld zijn 365 trappen en een uitzicht inbegrepen. Zucht.
6/7
De eerste avond geraakte ik niet verder dan de Marktplatz. Op het plein bij de Altes Rathaus stonden kraampjes en schalde live muziek uit de boxen. Wegwezen! Of niet? Het is een Weinfest. Bij het eerste kraampje scoorde ik een heerlijke lichtparelende Duitse wijn. Ik kon het tafeltje dat ik bemachtigd had niet zomaar verlaten. Er passeerden niet alleen wijntjes, ook kaasbordjes, Flammkuchen en Bratwurst. Drie dames vroegen of ze konden bijschuiven. Zo kon ik met een gerust hart mijn stoel verlaten om een tweede glas te halen. Ook mijn laatste avond in Leipzig sloot ik hier af. Prost!
