Reisverhaal «Pingyao: groot openluchtmuseum»
Transmongolië Express 2013
|
China
|
0 Reacties
01 Augustus 2013
-
Laatste Aanpassing 01 Augustus 2013
Geen geronk van motoren, geen uitlaatgassen, geen afval op de straat, geen neonreclames… en toch ben ik in een Chinese stad. Binnen de stadsomwalling van Pingyao waan je je in een museum waar je traditionele huizen in goede en slechte staat kan bewonderen. De stad ontsnapte aan een communistische herstructurering. De goed bewaarde huizen zijn vaak musea, winkels, hotels, guesthouses of restaurants. In de huizen in slechtere staat leven de mensen en daar zie je het werkelijke leven.
Binnen de stadsmuur rijden amper auto’s. Het verkeer is beperkt. Enkel bewoners mogen met de auto de omwalling binnen. De taxi’s zijn een soort elektrische golfkarretjes die luie toeristen vervoeren. Ook de politie zoeft in zo’n karretje rond. Alles speelt zich af binnen een stadsomwalling van zes kilometer. In de winkelwandelstraten zijn er geen auto’s of taxi’s toegelaten, maar je kan wel onverwacht van je sokkel worden gereden door een elektrisch brommertje dat je niet hoort op je afkomen. De oudere generatie rijdt nog met de fiets.
In de straten die afgezoomd worden door rode lampionnetjes paalt het ene restaurant naast de andere winkel. Het is duidelijk waar de bewoners van de binnenstad van leven. En ik heb mijn (halfedel)steentje al bijgedragen. De enige plicht die je hier hebt is die van rondstruinen en rondkijken. Niet alleen naar souvenirs en menukaarten, maar ook naar wat zich achter de schermen afspeelt. Van zodra je de hoofdlanen verlaat, kom je terecht in verlaten achterafsteegjes waar het leven zich achter de versierde deurstijlen afspeelt. Vanaf de stadsmuur kan je ongemerkt in de binnenkoeren gluren.
Een man duwt een kar met gigantische watermeloenen voort, maar hij neemt de tijd om een praatje met de buurman te maken. Uit een transistorradio schalt Chinese muziek. Een groepje mannen zit hevig te kaarten alsof hun leven er vanaf hangt. Ach ja, wie weet wat er op het spel staat. Oude vrouwtjes zitten te keuvelen op de stoeprand. Een sfeertje van alles mag, niets moet meer.
Maar je bent nog steeds in China. Er wordt gerocheld, geslurpt, gesmakt en geboerd. En de Chinezen praten alsof ze tegen elkaar aan het schreeuwen zijn. Oordopjes in als ze toevallig resideren in de kamer naast jou!
