Reisverhaal «Stranddromen»
Verlangen en voorbereiden ...
|
België
|
10 Reacties
03 Februari 2016
-
Laatste Aanpassing 14 Februari 2016
De taferelen dringen zich alleen 's nachts aan me op alsof ze me overdag niet willen kwellen. Op het moment dat mijn ogen sluiten en mijn hersenhelften de teugels laten vieren zodat mijn onbewuste zijn gang kan gaan, vertoef ik ergens ver weg, op het strand. Ik loop langs de vloedlijn en taxeer wat de deinende zee vandaag argeloos op het strand heeft achtergelaten. Zeewier en houtbrokken alsof op de bodem bossen welig tieren, met ertussen scheermessen, in de zon blinkende sardientjes en restanten van vissersnetten die smeken om te worden ontrafeld. Ik buk me dwangmatig om elke schelp die mijn tenen kruist op te rapen, te inspecteren en terug te geven aan de zee of op te bergen in de palm van mijn hand. Tot beide handen uitpuilen.
Zilte dromen. Ook al ze geur- en smaakloos, ik kan de zee op mijn lippen proeven.
Vannacht was ik verward. Ik was terug op het strand. Niet zomaar een strand, dat strand. Daar, in die baai, vanaf de rots tot aan het pijnbomenbos. Een strand bezoedeld met plastic en goor afval. Het slibde dicht tussen mijn tenen als glibberige vliezen.
Een angstdroom.
Wat drijft mijn onderbewustzijn? De vrees dat mijn lievelingsoord een metamorfose heeft ondergaan tot de eerste de beste hel. Dat mijn hoge verwachtingen eensklaps aan diggelen spatten met hetzelfde krakende geluid van schelpen die worden kapot gestampt. Ik troost mezelf. In twee jaar tijd kan er toch zoveel niet veranderen...
Ik weet waar ik land, waar ik overnacht en zelfs waar mijn strandstoel staat. Die Thaise mosselen met chili zal ik bij dat ene restaurantje eten, met mijn voeten in het zand. Het glaasje wijn erbij smaakt, ook al is het van bedenkelijke kwaliteit en te duur betaald. Ik weet welke schelpen er op welk moment van de dag opduiken. Zo'n voorspelbare reis is onbekend terrein voor mij. Ik gedij nochtans goed in het onbekende. Ben het gewoon om in nieuwe oorden te stranden. Om op verkenning te gaan. Deze keer niets nieuws onder de zon...
Alleen hopen op veel zon! Het weer blijft zo'n hatelijke onvoorspelbare factor. Eind maart, begin april durft de eerste regenval zijn intrede doen. Dat herinner ik me nog levendig. Een domper op de strandvreugde waar mijn onderbewuste precies nog geen weet van heeft.
Genoeg stof voor niet al te zoete stranddromen. Luxeproblemen. Want alles is beter dan die verdomde koude Belgische regen!
Fotoalbums van België
19 Februari 2022
|
België
|
Laatste Aanpassing 19 Februari 2022
12 September 2018
|
België
|
Laatste Aanpassing 12 September 2018
