Reisverhaal «Doe ik het of doe ik het niet»
Onder mijn regenwolken
|
België
|
6 Reacties
30 Augustus 2014
-
Laatste Aanpassing 30 Augustus 2014
Een nieuwe reisbestemming kruipt in mijn gedachten binnen, ongevraagd, doet er een rondje overwegingen langs de kronkels en bochten van mijn hersenen, en blijft dan, alweer ongevraagd, hangen. Ik kan er geen tijdstip op plakken. Maar dit jaar is de reiskronkel er heel vroeg bij. Ik laat het voorzichtig toe.
In de advertentieblokken van Yahoo en Facebook sluipen de resultaten van mijn stiekeme zoekacties binnen. Ik kan er niet meer om heen. Dan hoop ik dat de zoekresultaten negatief zijn. Dat ze luid schreeuwen dat ik er te vroeg bij ben. Ze lachen me daarentegen lieflijk toe met een aantrekkelijke prijs van 642 euro voor een ticket.
Stop mij. Bedwing mij.
Waarom hou ik niet zo lang mogelijk alle opties open? De wereld is zo instabiel. Oorlogen veroveren de laatste jaren zo wat de gehele aardbol. Conflicten worden amper opgelost, er komen er alleen maar bij. Mijn hart krimpt elke dag ineen bij het zien van de beelden in Syrië. Hoe ik er bijna tien jaar geleden door de schijnbaar zorgeloze straten liep. Assad hield toen al de teugels strak.
De Arabische Lente is een donkere, triestige winter geworden.
Wat er aan het gebeuren is met Thailand weet niemand goed. Een militaire regime dat dictatoriaal de macht overneemt, zichtbaar gesteund door de eeuwige glimlach van de Thai. Waarom zouden ze niet lachen? Zo zijn ze het gewoon en je mag de heilige toeristen toch niet afschrikken. Thailand is en moet een toeristisch paradijs blijven. Wat er ook gebeurt.
Aardbevingen en andere natuurrampen kunnen van een geliefde reisbestemming plots een gruweloord maken. Zoals amper drie jaar terug gebeurde in Japan. De tsunami die Thailand tien jaar geleden trof. Mensheid en klimaat worden samen extremer, alsof ze elkaar de loef willen afsteken.
Hou mij niet tegen.
Voor een groepsreis ben ik nog niet klaar. Alhoewel ik het concept in mijn achterhoofd hou voor bepaalde bestemmingen. Een reisgenoot sluit ik niet uit. Die mag van mij gerust later een ticketje kopen. Toch hou ik bij de keuze van mijn reis rekening met het alleenreizen.
Ik wil niet bang afwachten en de wereld niet meer trotseren. Dan kan ik evengoed mijn deken over mijn hoofd trekken. Maar ik wil geen verslaggever ter plaatse zijn. Of een ramptoerist. Ik wil gewoon een reiziger zijn. Dus doe ik het nu of doe ik het niet...
