Reisverhaal «Compagnon de route»

België | 5 Reacties 17 December 2018 - Laatste Aanpassing 17 December 2018

Mijn rugzak glijdt van de hoogste plank in de kast recht in mijn armen. Ik inspecteer hem grondig. Hij ziet er sjofeler uit dan ik had verwacht. Met naald en draad ga ik een scheur te lijf. Vrij amateuristisch, maar het euvel bevindt zich op een niet zo cruciale plaats. Waar ik me meer zorgen over maak, is de vreemde knak in een van de draagriemen. Mijn maatje voor onderweg heeft duidelijk afgezien. Op luchthavens gebruiken ze hem om te kogelstoten. In de laadruimtes van bussen komt hij regelmatig onder tonnen bagage terecht. Maar bovenal pleit ik schuldig. Ik overlaad hem meermaals met extra kilo's souvenirs. Inspraak heeft hij niet.

Nee, ik ga mij de laatste week voor vertrek niet meer druk maken over een nieuwe rugzak. Ik heb niet alleen geen budget meer te besteden, ik ben ook nog niet klaar om afscheid te nemen. Al meer dan tien jaar vergezelt hij mij elke reis, van stad naar stad, en herbergt mijn hele hebben en houden. Ik weet precies hoe mijn spullen er het best inpassen en kan exact inschatten welk souvenir er nog bij kan. Dus hij mag nog een keertje mee. Naar Laos waar hij al een keertje in het noorden was. Naar Taiwan voor het eerst. En naar Thailand waar hij zich na al die keren heerlijk thuis voelt.